10 tips για να υποστηρίξουμε το παιδί με αυτισμό...
Στην προσπάθεια μας να λειτουργήσουμε υποστηρικτικά στην εκπαίδευση και μάθηση των παιδιών με αυτισμό θα πρέπει να λαμβάνουμε πάντα υπόψιν μας τις δυσκολίες αλλά και τις ικανότητες του εκάστοτε παιδιού.
Εκτός από αυτό όμως, προκειμένου να εκπαιδεύσουμε και να διδάξουμε ένα παιδί με αυτισμό, ακολουθούμε κάποιες βασικές αρχές άρρηκτα συνυφασμένες με τη φύση και τα χαρακτηριστικά των δυσκολιών του.
Ακολουθούν 10 χρήσιμα tips που μπορούμε να έχουμε κατά νου κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας :
1) Εξηγείστε σε κάθε στάδιο της εκπαίδευσης τι πρόκειται να κάνετε μαζί με το παιδί, τι θα ακολουθήσει και γιατί.
2) Δώστε στο παιδί επαρκή χρόνο για να κατανοήσει τις πληροφορίες που του δίνετε και αν δεν σας δωθεί άμεση απάντηση περιμένετε μερικά δευτερόλεπτα πριν προχωρήσετε.
3) Οι ερωτήσεις σας θα πρέπει να είναι άμεσες και “καθαρές”, χρησιμοποιώντας απλό λεξιλόγιο και εικόνες όπου κρίνεται απαραίτητο – μη βασίζεστε στο παιδί να κατανοήσει από μόνο του πλήρως όσα του ζητάτε ή να ερμηνεύσει τη δική σας γλώσσα του σώματος.
4) Τα άτομα με αυτισμό δυσκολεύονται στη μεταφορική σημασία του λόγου, οπότε δώστε ιδιαίτερη προσοχή στη χρήση του, όπως και στο χιούμορ, το οποίο δυσκολεύονται να κατανοήσουν.
5) Διατηρήστε μια ρουτίνα, είτε πρόκειται για τη δόμηση του χώρου και του περιβάλλοντος, είτε για το πρόγραμμα της διδασκαλίας. Πολλά παιδιά με αυτισμό είναι πιο λειτουργικά όταν γνωρίζουν τι πρόκειται να ακολουθήσει, καθώς έτσι νιώθουν ασφάλεια.
6) Το παιδί ενδέχεται να αντιμετωπίζει δυσκολία στην κοινωνική αλληλεπίδραση. Η δυσκολία αυτή εντοπίζεται κυρίως στην αποφυγή ή τη πλήρη απουσία βλεμματικής επαφής, στην ασυνήθιστη χρήση της γλώσσας του σώματος αλλά και στη μη κατάλληλη χρήση του προφορικού λόγου (π.χ. μπορεί να μιλήσει για κάτι άσχετο με το θέμα του μαθήματος ή της συζήτησης ή μπορεί να πάρει το λόγο χωρίς να του έχει δοθεί κτλ.).
7) Να αποτρέπουμε τις επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές/στερεοτυπίες και πότε?? Κατά τη διάρκεια του μαθήματος δεν είναι ιδιαίτερα ωφέλιμες για το παιδί, όμως στην ώρα του ελεύθερου παιχνιδιού μπορεί να είναι ένας τρόπος για να χαλαρώσει… Και πάλι, το πότε θα κρίνει ο θεραπευτής να παρέμβει στις στερεοτυπίες του παιδιού εξαρτάται από τον ίδιο, τους στόχους του προγράμματός του και φυσικά τις ανάγκες του μαθητή του!
8 ) Το περιβάλλον παίζει πολύ σημαντικό ρόλο! Μερικά άτομα είναι ευαίσθητα στο φως, στις κινήσεις, στους ήχους, στο άγγιγμα, στις μυρωδιές… Προκειμένου να αποφύγετε κρίσεις άγχους του παιδιού κρατήστε την αίθουσα διδασκαλίας καθαρή και ήσυχη.
9) Κάθε φορά που τα πράγματα δυσκολεύουν, λάβετε υπόψιν σας οτι η συμπεριφορά του παιδιού είναι άμεσα συνυφασμένη με τη διαταραχή την οποία έχει. Οπότε αντιμετωπίστε την κατάσταση με υπομονή, ηρεμία και κατανόηση!
10) Κρατήστε συχνή και καλή επαφή με ΟΛΟΥΣ όσους ασχολούνται με το παιδί – θεραπευτές, δασκάλους στο σχολείο, συμβούλους αλλά κυρίως με τη στενή και -αν είναι εφικτό- με την ευρύτερη οικογένεια του. Αλλά κυρίως με το ίδιο το παιδί! Ακούστε τις ανάγκες τους, εκφράστε τους τις δικές σας και προσπαθήστε να διατηρήσετε μια κοινή πορεία για την εκπαίδευση του παιδιού!
Και κυρίως θυμηθείτε: δεν προσπαθούμε να αλλάξουμε το παιδί και σεβόμαστε τη μοναδικότητά του! Αντίθετα, προσπαθούμε να βελτιώσουμε τις αδυναμίες και να καλλιεργήσουμε τα δυνατά του σημεία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου