Πώς μπορούμε σα γονείς να βοηθήσουμε το παιδί προσχολικής ηλικίας που αρχίζει να εμφανίζει δυσχέρειες στη ροή της ομιλίας;

Συντάκτης: Μανόλης Μαυρακάκης

Ο τραυλισμός εκδηλώνεται με διαφορετικό και ιδιαίτερο τρόπο σε κάθε παιδί και «συντηρείται» από διαφορετικούς λόγους, επομένως μπορούν να δοθούν μόνο κάποιες γενικές συμβουλές που έχουν αποδειχθεί χρήσιμες:

Μειώστε την ταχύτητα με την οποία μιλάτε στο παιδί. Εάν εσείς μειώσετε την ταχύτητα που μιλάτε, τότε και το παιδί θα πάψει να προσπαθεί να μιλήσει γρήγορα.

Μην πείτε στο παιδί σας να μιλά αργά ή να μην βιάζεται. Αποφεύγετε να σχολιάζετε τον τρόπο που μιλάει.

Μη σχολιάσετε τον τρόπο που αναπνέει και ποτέ μην του υποδείξετε να ελέγξει την αναπνοή του. Η προσπάθεια παρέμβασης σε μια λειτουργία που γίνεται αντανακλαστικά, όπως η αναπνοή και η ομιλία, μπορεί να έχει αντίθετα αποτελέσματα από τα επιδιωκόμενα. Σε αυτή την ηλικία και φάση δε θα πρέπει το παιδί να συνειδητοποιήσει ότι «κολλάει» όταν μιλά, ούτε να προσπαθήσει να βάλει σε έλεγχο την ομιλία του.

Κάνετε παύσεις στην ομιλία σας κατά τις οποίες το παιδί μπορεί να παρέμβει και να πει αυτό που θέλει.

Πολλές φορές η δυσχέρεια στη ροή συνυπάρχει με μια εξελικτική διαταραχή στο λόγο. Για να σας κατανοεί το παιδί χρησιμοποιείτε απλές και μικρές προτάσεις και κάνετε παύσεις ενδιάμεσα. Μη χρησιμοποιείτε δύσκολο λεξιλόγιο και φράσεις με συντακτική πολυπλοκότητα μεγαλύτερη από τις ικανότητες του παιδιού στην κατανόηση και στην έκφραση.

Μη θέτετε υπερβολικούς , μη ρεαλιστικούς στόχους και μην έχετε υπερβολικές απαιτήσεις από το παιδί σε επικοινωνιακούς και γνωστικούς τομείς.

Βγάλτε το παιδί από τον ρόλο του “απαντητή”. Μειώστε τον αριθμό των ερωτήσεων που κάνετε. Αντί να απαιτείτε συνέχεια μία απάντηση από το παιδί σχολιάστε αυτά που κάνει ή λέει δίνοντας βαρύτητα στο περιεχόμενο και όχι στον τρόπο της ομιλίας. Επαναλάβατε αυτό που μόλις είπε το παιδί με κανονική ροή και σωστές παύσεις όχι για να το διορθώσετε ή για να του δείξετε πώς πρέπει να το πει, αλλά για να το «εκθέσετε» σε ένα σωστό πρότυπο ομιλίας. Ταυτόχρονα, με αυτόν τον τρόπο, δίνετε το χρόνο και το δικαίωμα στο παιδί να συνεχίσει, να εμπλουτίσει ή να διαπραγματευτεί αυτό που έλεγε.

Μη ζητάτε από το παιδί να δίνει «αναφορά»: π.χ. «πώς τα πήγες στο σχολείο σήμερα;» Ξεκινήστε πρώτοι σχολιάζοντας την ημέρα σας και δώστε χρόνο στο παιδί να σας μιμηθεί αναφερόμενο στην δική του ημέρα. Συζητάτε για αντικείμενα που υπάρχουν μπροστά στο παιδί ή για γεγονότα συμβαίνουν αυτή τη στιγμή. Για το παιδί είναι πιο εύκολο να εκφραστεί λεκτικά για ό,τι συμβαίνει τώρα παρά για ό,τι συνέβη στο παρελθόν ή για αντικείμενα που δεν είναι μπροστά του ή που είναι αφηρημένα.

Το παιδί που τραυλίζει έχει ανάγκη να το ακούτε με προσοχή και με μεγάλη υπομονή. Προσπαθήστε να κοιτάτε στα μάτια το παιδί σας για όση ώρα σας μιλά , να μην το διακόπτετε και να του δίνετε όσο χρόνο χρειάζεται για να ολοκληρώσει αυτό που λέει.Αποφύγετε να ολοκληρώνετε εσείς τις λέξεις ή φράσεις που λέει όταν δυσκολεύεται. Κάτι τέτοιο συνήθως προκαλεί μεγάλο εκνευρισμό. Ολοκληρώνοντας εσείς τις λέξεις διακόπτετε τη ροή της ομιλίας του, του δείχνετε ότι αποφασίζετε εσείς για εκείνο τι θέλει να πει και το οδηγείτε σε παραίτηση από την προσπάθεια να σας διορθώσει αν άλλο λέτε εσείς και άλλο ήθελε να πει εκείνο. Ολοκληρώνοντας εσείς τις λέξεις ή τις φράσεις του, του δίνετε την εντύπωση ότι πρέπει να βιαστεί και το ωθείτε στην παραίτηση της προσπάθειας επικοινωνίας.

Φροντίστε να του δίνετε αναπόσπαστη προσοχή. Κλείστε την τηλεόραση ή το ραδιόφωνο όταν το παιδί σας μιλάει.

Δεν θα πρέπει να δείχνετε στο παιδί την αγωνία ή την αμηχανία σας για τον τρόπο που μιλάει. Εάν ωστόσο εκείνο εκφράσει κάποια ανησυχία για την ομιλία του, αναγνωρίστε την και μην την ακυρώσετε με πλαστούς ισχυρισμούς όπως “μα τι λες, δεν το είχα προσέξει ” ή “ποιος είπε κάτι τέτοιο”, προσέξτε όμως, να μην ενισχύσετε την ανησυχία του με τη δική σας αγωνία.

Τι μπορεί να κάνει η λογοθεραπεία για να βοηθήσει τα παιδιά προσχολικής ηλικίας;

Η μετάβαση από μια αρχόμενη δυσχέρεια στη ροή της ομιλίας σε έναν παγιωμένο τραυλισμό προσδιορίζεται συχνά από τη συνειδητοποίηση της δυσκολίας και από την ανάπτυξη αρνητικών συναισθημάτων και συμπεριφορών αποφυγής. Για το λόγο αυτό στα παιδιά προσχολικής ηλικίας, εάν δεν συντρέχουν άλλοι λόγοι, δουλεύουμε έμεσα συμβουλεύοντας ή εμπλέκοντας τους γονείς και σπανιότερα άμεσα με την ομιλία του παιδιού. Εάν η διαγνωστική διαδικασία υποδείξει την ανάγκη παρέμβασης με το παιδί συνήθως στοχεύουμε στη γενική επικοινωνιακή λειτουργία του παιδιού και στην τροποποίηση της επικοινωνιακής αλληλεπίδρασης με τους γονείς.

Ελέγχοντας τους παράγοντες που πιθανόν να συντηρούν ή να παγιώνουν τον «αρχόμενο» τραυλισμό, ενισχύοντας την επικοινωνιακή ικανότητα και αποτελεσματικότητα του παιδιού, παρεμβαίνοντας -όταν απαιτείται- στο σύστημα των σχέσεων της οικογένειας σε συνεργασία με την κατάλληλη ειδικότητα, ελέγχουμε την εξέλιξη της δυσκολίας.

Πέρα από τις πρώτες γενικές οδηγίες που δόθηκαν στην προηγούμενη ενότητα, η εξειδικευμένη βοήθεια και διάγνωση είναι απολύτως απαραίτητη ΑΜΕΣΑ επειδή ο τραυλισμός είναι διαφορετικός σε κάθε παιδί, εκδηλώνεται με διαφορετικό και ιδιαίτερο τρόπο και συντηρείται από διαφορετικούς λόγους. Χαρακτηριστικό της τυπικής εικόνας των δυσχερειών στη ροή της ομιλίας αυτής της ηλικίας είναι η εμφάνιση περιόδων όπου η δυσκολία εξαφανίζεται ή μειώνεται και περιόδων όπου έχει έξαρση. Για το λόγο αυτό πολλές φορές οι γονείς που ακολουθούν τη συνηθέστερη οδηγία “μην του δώσετε σημασία και θα περάσει” πολλές φορές θεωρούν ότι αυτή η πρακτική έχει αποτέλεσμα. Παρότι σαφώς δεν πρέπει να σχολιάζουμε την ομιλία του παιδιού η οδηγία αυτή δεν διασφαλίζει πάντα την καλύτερη έκβαση στην εξέλιξη της ομιλίας του παιδιού. Προτείνουμε την εξειδικευμένη διάγνωση και το χειρισμό της δυσκολίας κάθε παιδιού με τη βοήθεια εξειδικευμένου ειδικού.

Πηγή: www.ipaideia.gr

Το Κέντρο Λογοθεραπείας "ΛογοΠαίγνιο" 

Σας Εύχεται 

Καλά Χριστούγεννα και Ευτυχισμένο το Νέο Έτος!

Συντονιστείτε στον Τηλεμαραθώνιο Αγάπης της UNICEF τη Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου

Η Ελληνική Εθνική Επιτροπή της UNICEF παρουσίασε σε συνέντευξη τύπου στο Αμφιθέατρο του Βυζαντινού Μουσείου στην Αθήνα, τον Τηλεμαραθώνιο Αγάπης της Δευτέρας 10 Δεκεμβρίου που διοργανώνεται σε συνεργασία με την ΕΡΤ και την κατάσταση εμβολιασμών στην Ελλάδα και τον κόσμο.

Τη συνέντευξη τύπου έδωσαν, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής της UNICEF κ. Λάμπρος Κανελλόπουλος, ο Γενικός Διευθυντής της Τηλεόρασης της ΕΡΤ κ. Κώστας Σπυρόπουλος, ο Καθηγητής της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας Παιδίατρος Επιδημιολόγος κ. Τάκης Παναγιωτόπουλος και ο Πρόεδρος της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας κ. Κώστας Ασκούνης.

Ο κ. Λάμπρος Κανελλόπουλος, παρουσίασε τα τελευταία στοιχεία της UNICEF για τους εμβολιασμούς, από το Forum της Παγκόσμιας Συμμαχίας για την Ανοσοποίηση και τους Εμβολιασμούς (GAVI), που διεξάγεται αυτή την εβδομάδα (5-7 Δεκεμβρίου) στο Dar es Salaam της Τανζανίας. Παρουσίασε επίσης τη σημαντική πρωτοβουλία συνεργασίας για την υποστήριξη των εμβολιασμών παιδιών ευπαθών κοινωνικών ομάδων στη χώρα μας σε συνεργασία με την Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδας και το Υπουργείο Υγείας.

 Κόσμος

• Έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος τα τελευταία 35 χρόνια καθώς τα ποσοστά κάλυψης εμβολιασμού για τις βασικές ασθένειες που απειλούν τη ζωή των παιδιών αυξήθηκαν από λιγότερο του 5% το 1974 σε 83% σήμερα με αποτέλεσμα να σώζονται 2 έως 3 εκατομμύρια παιδιά το χρόνο από βέβαιο θάνατο.

• Πάρόλα αυτά, το 2011, 22,4 εκατομμύρια παιδιά κάτω του ενός έτους σε όλο τον κόσμο δεν έλαβαν τους βασικούς τακτικούς εμβολιασμούς (DTP3) και παραμένουν απροστάτευτα απέναντι στις ασθένειες. Πάνω από το 70% αυτών των παιδιών ζουν σε δέκα χώρες.

• Περίπου 19.000 παιδιά κάτω των πέντε ετών πεθαίνουν κάθε μέρα, κατά κύριο λόγο από αιτίες που θα μπορούσαν να είχαν προληφθεί, τα 2,5 εκατομμύρια από μόλις τρεις αιτίες: Πνευμονία, διάρροια και ελονοσία.

Ελλάδα

Η «Εθνική Μελέτη Κατάστασης Εμβολιασμού στην Ελλάδα 2012», που έγινε πρόσφατα από τον Τομέα Υγείας του Παιδιού της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας ανέδειξε ορισμένα σημαντικά ευρήματα που μπορούν να συμβάλουν στην στοχευμένη ανάπτυξη δραστηριοτήτων ώστε στη χώρα μας, παρά την κρίση, να βρεθούμε μπροστά από τις εξελίξεις και να μην έχουμε επιδημίες και αύξηση των νοσημάτων που προλαμβάνονται με εμβολιασμό:

• Το επίπεδο εμβολιασμού των παιδιών στην Ελλάδα βρέθηκε πολύ υψηλό.

• Το 65–70% των παιδικών εμβολιασμών γίνονται στον ιδιωτικό τομέα, που υποδεικνύει ένα μεγάλο κενό σε μια εποχή που αυξάνεται ο αριθμός φτωχών και ανασφάλιστων οικογενειών.

• Ευάλωτες ομάδες – όπως Ρομά και μετανάστες – τείνουν να έχουν χαμηλότερη, εμβολιαστική κάλυψη.

Στους δύσκολους σημερινούς καιρούς πρέπει να αναληφθούν οι απαραίτητες πρωτοβουλίες ώστε από κανένα παιδί να μην λείψουν οι απαραίτητοι εμβολιασμοί:

• Με τον ουσιαστικό συντονισμό όλων των δυνάμεων, Κράτους-ΕΟΠΥΥ-Δήμων-ΜΚΟ-Συλλόγων και άλλων φορέων, καθώς οι μεμονωμένες ενέργειες είναι ατελέσφορες.

• Με την διενέργεια εμβολιασμών με τρόπο που ευνοεί τη συνέχεια στην παροχή τους, μακριά από την προσέγγιση των αποσπασματικών «εξορμήσεων», που δεν αποδίδουν.

• Με την επικέντρωση στα απαραίτητα εμβόλια προτεραιότητας.

Τηλεμαραθώνιος

Η εκπομπή θα ξεκινήσει από τις 5:00 το απόγευμα και θα διαρκέσει έως και τις πρώτες πρωινές ώρες στα Στούντιο, της ΕΤ-1 και την παρουσίαση θα κάνουν ο Παναγιώτης Μπουγιούρης, η Μάριον Μιχελιδάκη, ο Χρήστος Φερεντίνος, η Μαριλένα Κατσίμη, η Κάρμεν Ρουγγέρη, ο Γιώργος Κουβαράς, η Λίνα Κλείτου, ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης, η Κατερίνα Καραβάτου, ο Ηλίας Μαμαλάκης , ο Κώστας Αρβανίτης, η Χαρά Κεφαλά, ο Κώστας Φραγκολιάς, η Δώρα Αναγνωστοπούλου, ο Μιχάλης Μαρίνος, η Λιλιάνα Αβρουσίν.

Θα πραγματοποιηθούν απευθείας συνδέσεις με όλα τα κανάλια πανελλήνιας εμβέλειας, τόσο στα δελτία ειδήσεων όσο και στις ζωντανές εκπομπές, σύνδεση με όλους τους ραδιοφωνικούς κρατικούς και ιδιωτικούς σταθμούς της Αθήνας αλλά και των μεγάλων επαρχιακών πόλεων.

Συνδέσεις θα γίνουν επίσης με τον Δήμο Αγίας Βαρβάρας όπου θα πραγματοποιείται εμβολιασμός παιδιών και με το Golden Hall όπου γνωστοί καλλιτέχνες από το χώρο της μουσικής θα προσφέρουν αυτόγραφα έναντι ενός ευρώ για τον κουμπαρά της UNICEF. Πολλοί επώνυμοι από το χώρο του θεάτρου, της μουσικής, της δημοσιογραφίας, του πνεύματος και της τέχνης αλλά και οι Ολυμπιονίκες της Παραολυμπιάδας 2012 θα στηρίξουν με την παρουσία τους την εκμπομπή, όπως και δεκάδες σχολεία της Αθήνας και της Επαρχίας.

Στο μουσικό μέρος του τηλεμαραθωνίου θα είναι: o Nίκος Τουλιάτος με τα κρουστά, η Ρίτα Αντωνοπούλου, η Δέσποινα Ολυμπίου, ο Γιάννης Μηλιώκας, η Μαριέττα Φαφούτη, ο Κώστας Λειβαδάς, ο Μάνος Πυροβολάκης, ο Δημήτρης Κότσικας, η Ζωή Τηγανούρια, οι Ονιράμα, η Μελίνα Ασλανίδου, ο Μιχάλης Μαρίνος και η Χαρά Κεφαλά, ο Γιώργος Μεράντζας , ο Γεράσιμος Ανδρεάτος και η Σοφία Παπάζογλου. Κατά τη διάρκεια του τηλεμαραθωνίου θα γίνει δημοπρασία για μία μεταξοτυπία του Μυταρά και για μία μπλούζα της Μπαρτσελόνα με τις υπογραφές των παικτών της.

Το δορυφορικό πρόγραμμα ERT WORLD θα μεταδίδει συνεχώς το πρόγραμμα, ενώ μέρος του προγράμματος θα μεταδώσει και η ΕΤ-3.

Οι μαθητές του 1ου Γενικού Λυκείου Βριλησσίων, του 1ου ΕΠΑΛ Σιβιτανιδείου Σχολής, του Λυκείου της Λεοντείου Σχολής Νέας Σμύρνης και των Εκπαιδευτηρίων «Παιδαγωγική» Πειραιά έδωσαν το παρόν στην παρουσίαση του Τηλεμαραθώνιου και έστειλαν τα δικά τους μηνύματα αλληλεγγύης προς τα παιδιά.

ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΔΩΡΕΩΝ: 21 21 21 1000

- Ισχύει μόνο την ημέρα του Τηλεμαραθώνιου -

Δωρεές με SMS: Στείλτε κενό μήνυμα στο 54234

ισχύει από την Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου έως και την Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2012

αυτόματη χρέωση 1,23 ευρώ (με το ΦΠΑ).

Δωρεές γίνονται επίσης στους παρακάτω αριθμούς λογαριασμών στις ΤΡΑΠΕΖΕΣ:

ΕΘΝΙΚΗ: 169/480020-64 ΠΕΙΡΑΙΩΣ-ΑΤΕ BANK: 017 04 00441670

EMPORIKI BANK: 031/80191081 ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΥΠΡΟΥ: 0000 1216 3468

ΠΕΙΡΑΙΩΣ BANK: 5049-022842-011 ATTICA BANK: 069/54799691

ALPHA BANK: 115 00 2002 017649 T BANK: 101-03-0006583

CITIBANK: 55 02 346484 EUROBANK ERGASIAS: 0026-0102-14-0100540998

HSBC: 002-066694-130 MILLENNIUM BANK: 51 98 29

GENIKI BANK: 3603003908-9 PROBANK: 296431012017

MARFIN-EGNATIA BANK: 0127787-40/0

Επίσης σε όλα τα μηχανήματα αυτόματων συναλλαγών (ΑΤΜ) της ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ

Από σταθερό ΟΤΕ: Καλέστε 901 11 17 17 17 αυτόματη χρέωση 3,68 ευρώ (με το ΦΠΑ) ανά κλήση.

Μέσω INTERNET: στο www.unicef.gr

Για κατοίκους ΚΥΠΡΟΥ: ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ (ΚΥΠΡΟΥ) 52 5539 8037

Για κατοίκους ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ: ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ – NATIONAL BANK OF GREECE

ΙΒΑΝ : GR61 0110 1690 0000 1692 9600 878 – SWIFT (BIC): ETHNGRAA

Η UNICEF ευχαριστεί θερμά το Βυζαντινό Μουσείο και την εταιρία GALANIS sports data.

Για πληροφορίες και συνεντεύξεις επικοινωνήστε με τη UNICEF (κ. Ηλίας Λυμπέρης), τηλ.: 210-7255555 ή 6944-653799

Πηγή: www.infokids.gr

3η Δεκέμβρη

Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία

Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία (Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες) καθιερώθηκε να εορτάζεται στις 3 Δεκεμβρίου από το 1992, επειδή εκείνη την ημέρα η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε το Πρόγραμμα δράσης για τα ΑμεΑ. Υπολογίζεται ότι 7-10% του παγκόσμιου πληθυσμού έχει κάποια αναπηρία. Υπολογίζεται ότι υπάρχουν περισσότεροι από 500 εκατομμύρια άνθρωποι. Το 80% κατ' εκτίμηση ζει σε αναπτυσσόμενες χώρες.

Πηγή: www.noesi.gr

Bullying: Παρενόχληση, εκφοβισμός παιδιών και εφήβων

Τι είναι το Βullying;

Είναι μια επαναλαμβανόμενη επιθετική συμπεριφορά, που μπορεί να είναι σωματική, λεκτική, ή σχεσιακή. Τα αγόρια συχνά φοβερίζουν με φυσικές απειλές και ενέργειες, ενώ τα κορίτσια είναι πιο πιθανό να εμπλακούν σε λεκτικό ή σχεσιακό εκφοβισμό. Τα αποτελέσματα είναι παρόμοια για τα παιδιά που δέχονται τέτοιες συμπεριφορές:

-Αισθάνονται πόνο, θυμό, φόβο, νιώθουν αβοήθητα, χωρίς ελπίδα, απομονωμένα, ντροπή, ακόμη και ενοχή ότι ο εκφοβισμός είναι κατά κάποιο τρόπο δικό τους σφάλμα. Μπορούν ακόμη να εκδηλώσουν αυτοκτονικές τάσεις.

-Η σωματική υγεία είναι πολύ πιθανό να υποφέρει εξίσου και τα παιδιά αυτά βρίσκονται σε μεγαλύτερο βαθμό εκτεθειμένα στον κίνδυνο να αναπτύξουν προβλήματα ψυχικής υγείας, όπως κατάθλιψη, άγχος, χαμηλή αυτοεκτίμηση ή ως ενήλικες να εμφανίσουν PTSD (διαταραχή μετα-τραυματικού στρες).

-Είσαι πολύ πιθανό να χάσουν, να παραλείψουν ή  ακόμα και να εγκαταλείψουν το σχολείο για να αποφύγουν να πέσουν θύματα σχολικού εκφοβισμού.

Η πιο καταστροφική πτυχή του εκφοβισμού είναι η επανάληψη του. Τα παιδιά ή οι έφηβοι που χρησιμοποιούν τη συμπεριφορά του εκφοβισμού συχνά είναι αμείλικτα και συνεχίζουν την παρενόχληση ξανά και ξανά για μεγάλες χρονικές περιόδους. Τα άτομα που παρενοχλούνται, ζουν με τον συνεχή φόβο του πότε θα ξαναπέσουν θύματα εκφοβισμού, με ποιο τρόπο και ως που θα φτάσει η κατάσταση την επόμενη φορά.

Είδη εκφοβισμού / παρενόχλησης

Σωματικός εκφοβισμός:

-Χτυπήματα, κλοτσιές, σπρωξίματα ή ακόμα και οι απειλές αυτών

-Κλοπές, κρύψιμο ή καταστροφή πραγμάτων κάποιου

-Καψόνια, παρενοχλήσεις, ταπείνωση. Κάνοντας κάποιος να κάνει πράγματα που αυτός ή αυτή δεν θέλει να κάνει.

Λεκτικός εκφοβισμός:   

 -Χαρακτηρισμοί

-Πειράγματα, χλευασμοί

-Προσβολές ή λεκτική κακοποίηση

Σχεσιακός εκφοβισμός:

-Άρνηση να μιλήσει σε κάποιον

-Εξαίρεση κάποιου από ομάδες ή δραστηριότητες

-Διάδοση ψεμάτων ή φήμες για κάποιον

-Καψόνια, παρενοχλήσεις, ταπείνωση. Κάνοντας κάποιος να κάνει πράγματα που αυτός ή αυτή δεν θέλει να κάνει.

Έρευνα δείχνει ότι περίπου 25% των παιδιών βιώνουν εκφοβισμό. Ενώ υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους μπορεί ένα παιδί να γίνει στόχος εκφοβισμού, οι κύριοι λόγοι είναι συνήθως η φυσική του εμφάνιση ή η θέση που κατέχει μέσα στην κοινωνική του ομάδα.

Τα παιδιά ή οι έφηβοι που παρενοχλούν με αυτόν τον τρόπο άλλα παιδιά ή εφήβους, έχουν την τάση να "διαλέγουν" εκείνα που είναι "διαφορετικά" ή δεν ταιριάζουν με την επικρατούσα τάση. Μπορεί να είναι λόγω του τρόπου που ντύνονται, συμπεριφέρονται ή λόγω της φυλής τους, θρησκείας τους ή και του σεξουαλικού τους προσανατολισμού. Μπορεί ακόμη να είναι απλά επειδή ένα παιδί είναι καινούργιο στο σχολείο ή στη γειτονιά και δεν έχει κάνει ακόμα φίλους.

Εάν ένα παιδί είναι θύμα εκφοβισμού μπορεί να μην είναι προφανής σε έναν γονέα ή έναν δάσκαλο. Οι περισσότεροι εκφοβισμοί πραγματοποιούνται μακριά από τους ενήλικες, όταν τα παιδιά βρίσκονται μόνα σε διαδρόμους ή στο δρόμο από το σχολείο στο σπίτι, για παράδειγμα. Τα παιδιά που ασκούν τον εκφοβισμό οποιαδήποτε μορφής τείνουν να είναι έμπειρα στο να κρύβουν τη συμπεριφορά τους από τους ενήλικες και τα παιδιά που πέφτουν θύματα του bullying συχνά καλύπτουν στοιχεία, λόγω της αίσθησης της ντροπής της οποίας αισθάνονται.

Προειδοποιητικά σημάδια ότι το παιδί σας έχει πέσει θύμα σχολικού εκφοβισμού:

-Σωματικά ενοχλήματα

-Ανησυχία, θυμός, κυκλοθυμικότητα

-Εφιάλτες

-Μειωμένη σχολική απόδοση

-Απομάκρυνση από φίλους και δραστηριότητες

Από την άλλη πλευρά, μπορεί να είναι δύσκολο για κάθε γονέα να αντιληφθεί πως το παιδί του παρενοχλεί τους άλλους. Όσο πιο γρήγορα όμως μπορεί να αντιληφθεί και να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, τόσο πιο πολλές πιθανότητες έχει να αποφύγει τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις που μπορεί να έχει αυτή η συμπεριφορά σε ένα παιδί. Τα παιδιά που παρενοχλούν τους άλλους:

-Έχουν υψηλότερο κίνδυνο για κατάχρηση αλκοόλ και άλλων ναρκωτικών στην εφηβεία και ως ενήλικες.

-Είναι πιο πιθανό να μπλεχτούν σε καυγάδες, να βανδαλίσουν ιδιοκτησία και να εγκαταλείψουν το σχολείο.

-Είναι δύο φορές πιο πιθανό από τους συνομηλίκους τους να έχουν ποινικές καταδίκες ως ενήλικες και τέσσερις φορές πιο πιθανό να είναι παραβάτες πολλαπλές φορές.

-Είναι πιο πιθανό ως ενήλικες να είναι προσβλητικοί απέναντι στους συντρόφους τους, τους συζύγους τους ή τα παιδιά τους.

Προειδοποιητικά σημάδια ότι το παιδί σας μπορεί να προκαλεί σχολικό εκφοβισμό:

- Γίνεται συχνά βίαιο με τους άλλους

-Εμπλέκεται σε σωματικές ή λεκτικές διαμάχες με άλλους

-Καλείται στο γραφείο της διεύθυνσης του σχολείου συχνά ή μπαίνει συχνά τιμωρίες

-Έχει επιπλέον χρήματα ή νέα αντικείμενα, που δεν μπορεί να εξηγήσει πως τα απέκτησε

-Κατηγορεί γρήγορα άλλους

-Δεν αναλαμβάνει την ευθύνη για τις πράξεις του

-Έχει φίλους που παρενοχλούν τους άλλους

-Έχει την ανάγκη να κερδίζει ή να είναι καλύτερο σε όλα

Ο εκφοβισμός είναι συχνά μια συμπεριφορά που μαθαίνεται. Τα παιδιά μπορούν να μάθουν την επιθετική συμπεριφορά από τις εμπειρίες τους στο σπίτι. Έρευνα δείχνει ότι ορισμένα παιδιά και έφηβοι μπορεί να γίνουν πιο επιθετικά παίζοντας βίαια βιντεοπαιχνίδια. Ενώ είναι ένα αμφιλεγόμενο θέμα, οι γονείς θα πρέπει να παρακολουθούν την ποσότητα του βίαιου περιεχομένου που τα παιδιά τους εκτίθενται μέσω της τηλεόρασης, των ταινιών ή των βιντεοπαιχνιδιών.

Ως γονέας, μπορεί να είστε το κακό παράδειγμα για τα παιδιά σας χτυπώντας τα ως τιμωρία ή χρησιμοποιώντας λεκτική ή σωματική βία απέναντι στη σύζυγό σας ή ακόμη και παρουσιάζοντας εκφοβιστική συμπεριφορά, όπως:

-Παρενοχλώντας τον προπονητή του παιδιού σας, τους διαιτητές ή τα μέλη της αντίπαλης ομάδας.

-Βρίζοντας άλλους οδηγούς στο δρόμο

-Ταπεινώνοντας  μια σερβιτόρα, μια πωλήτρια ή έναν οδηγό ταξί που έκανε ένα λάθος.

-Μιλώντας αρνητικά για άλλους μαθητές, γονείς ή  δασκάλους, έτσι ώστε το παιδί σας να νομίζει ότι είναι αποδεκτή η χρήση λεκτικής βίας για να εκφοβίσει τους άλλους.

Οι δάσκαλοι και οι γονείς και των παιδιών που πέφτουν θύματα σχολικού εκφοβισμού αλλά και των παιδιών που παρενοχλούν με αυτή την συμπεριφορά, μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο στην πρόληψη, τον εντοπισμό και τη διακοπή του bullying. Δημιουργώντας ένα ασφαλές, χωρίς άγχος περιβάλλον στο σπίτι και στο σχολείο μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της έντασης και του άγχους που μπορεί να οδηγήσει σε bullying.

Πηγή: www.iatrognosi.gr

H Αμερικανική Ψυχιατρική Ένωση (ξανα)ορίζει τα χαρακτηριστικά του αυτισμού

Οι αιτίες που προκαλούν τον αυτισμό, οι θεραπείες και το αν μπορεί να θεωρηθεί σαν νοητική διαταραχή, έχουν απασχολήσει τους επιστήμονες για μεγάλο διάστημα – χαρακτηριστική ήταν η εκτενής και ιδιαίτερα ζωντανή συζήτηση για την ...περίεργη ιδέα ότι τα παιδικά εμβόλια μπορεί να προκαλούν τον αυτισμό, ανεξάρτητα από την έλλειψη οποιασδήποτε επιστημονικής έρευνας που να την υποστηρίζει. Πλέον, ψυχίατροι και μέλη της κοινότητας του αυτισμού εμπλέκονται σε μια πιο ουσιαστική ανταλλαγή απόψεων για τον ορισμό και τις τεχνικές διάγνωσης του αυτισμού, έννοιες που έχουν άμεση σχέση με το πόσο εύκολο είναι για τα άτομα με διαγνωσμένο αυτισμό να αποκτήσουν πρόσβαση σε ιατρικές και κοινωνικές υπηρεσίες.

Επίκεντρο της διαμάχης είναι η νέα έκδοση της «Βίβλου» της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Ένωσης (American Psychiatric Association - APA), το γνωστό Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM). Η νεότερη έκδοση, το DSM-5, που είναι προγραμματισμένη για να βγει στη δημοσιότητα το Μάιο του 2013, φαίνεται ότι εξαιρεί πολλά άτομα από τη διάγνωση αυτισμού και άρα από τις υπηρεσίες που σχετίζονται με αυτόν. Αν και τα ήδη διαγνωσμένα άτομα δε θα έχουν πρόβλημα πρόσβασης, θα είναι πιο δύσκολο για μελλοντικές περιπτώσεις να ενταχθούν, σύμφωνα με έγκυρα ψυχιατρικά περιοδικά. Οι έρευνες που δημοσιεύονται στα περιοδικά αναφέρουν ότι οι αλλαγές στα κριτήρια που περιέχονται στο DSM-5 προέρχονται από ερευνητική δουλειά και τα νέα κριτήρια είναι πιο ακριβή από αυτά που περιέχονται στην τρέχουσα έκθεση του βιβλίου, το DSM-IV. Τα νέα αυτά κριτήρια ανεβάζουν τον πήχη για τη διάγνωση, αγνοώντας άτομα με λιγότερο έντονα συμπτώματα σε σχέση με τις πιο βαριές περιπτώσεις.

Γενικά, ο αυτισμός ορίζεται σαν μια διαταραχή κατά την οποία ο εγκέφαλος ενός παιδιού δεν αναπτύσσεται σύμφωνα με το συνηθισμένο πρότυπο και οι νευρώνες αναπτύσσουν συνδέσεις με ασυνήθιστους τρόπους. Τα κυριότερα χαρακτηριστικά του αυτισμού σχετίζονται με προβλήματα στην κοινωνική συμπεριφορά και επικοινωνία, όπως υστέρηση στη γλωσσική ανάπτυξη, αποφυγή οπτικής επαφής με άλλα άτομα και δυσκολία στο να κάνουν φίλους, αλλά και σε περιορισμένη και επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά. Το DSM-5 εντάσσει διάφορες διαταραχές όπως η διαταραχή Asperger’s, η παιδική αποδιοργανωτική διαταραχή (Childhood Disintegrative Disorder) και οι διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές που δεν εντάσσονται σε άλλη κατηγορία, σε μια ευρεία κατηγορία με το γενικό όνομα autism spectrum disorder (ASD), με τη λογική ότι όλες αυτές οι καταστάσεις εμφανίζουν παρόμοια συμπτώματα που δεν εντάσσονται σε άλλες κατηγορίες, αλλά ανήκουν στο ίδιο φάσμα διαταραχών.

Σύμφωνα με την προηγούμενη έκδοση, η διάγνωση αυτισμού βασίζεται στην εκδήλωση τουλάχιστον 6 από 12 πιθανά συμπτώματα, τα οποία χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: προβλήματα στην κοινωνική αλληλεπίδραση, προβλήματα στην επικοινωνία και περιορισμένη και επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά και ενδιαφέροντα. Το DSM-5 διακρίνει επτά συμπτώματα στις κατηγορίες της κοινωνικής επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης και της περιορισμένης κι επαναλαμβανόμενης συμπεριφοράς. Η αιτιολογία για το συνδυασμό των κατηγοριών επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης είναι ότι σύμφωνα με τις έρευνες, τα συμπτώματα σε αυτές τις κατηγορίες εμφανίζονται σχεδόν πάντα παράλληλα. Αντίστοιχα, αν και δεν εμφανιζόνταν στο DSM-IV, το DSM-5 περιλαμβάνει σαν κριτήριο την αυξημένη ή μειωμένη λειτουργία των αισθήσεων.

Η ανταπόκριση της ψυχιατρικής κοινότητας στα νέα κριτήρια είναι πάντως χλιαρή και σχετίζεται περισσότερο με τον αριθμό κριτηρίων που απαιτούνται για τη διάγνωση. Από τη δεκαετία του 1980, ο αριθμός των διαγνώσεων έχει αυξηθεί σημαντικά σε όλο τον κόσμο, ενώ στις Η.Π.Α. εκτιμάται ότι περίπου 9 στα 1000 παιδιά εντάσσονται στο φάσμα, κάνοντας πολλούς ψυχιάτρους να εκτιμούν ότι αυτό μερικώς εξηγείται από τα χαλαρά κριτήρια του DSM-IV. Από την άλλη, τρεις μελέτες που δημοσιεύτηκαν από το περσινό καλοκαίρι μέχρι και πρόσφατα, αναφέρουν ότι τα κριτήρια του DSM-5 είναι πολύ αυστηρά, αλλά μικρές αλλαγές θα τα βελτίωναν σημαντικά – κάτι τέτοιο πάντως δε θεωρείται ότι εντάσσεται στην αναβάθμιση του DSM από την APA.

Η μόνη επιδημιολογική έρευνα που συγκρίνει τις δύο εκδόσεις του DSM έχει δημοσιευτεί από τη Marja-Leena Mattila από το Πανεπιστήμιο του Oulu στη Φινλανδία. Από ένα δείγμα 5000 Φινλανδών μαθητών, στο οποίο εντοπίστηκαν 26 περιπτώσεις με IQ μεγαλύτερο από 50 και εντάσσονται στο φάσμα αυτισμού σύμφωνα με το DSM-IV, μόνο 12 θα εντάσσονταν σύμφωνα με το DSM-5. Θεωρώντας ότι χρειάζονται μόνο δύο από τα τρία συμπτώματα στην ομάδα κοινωνικής αλληλεπίδρασης κι επικοινωνίας, ο αριθμός αυξήθηκε στους 25 (από 26). Η έρευνα αυτή δημοσιεύτηκε τον Ιούνιο 2011 στο περιοδικό της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδικής και Εφηβικής Ψυχιατρικής.

Αντίθετα, ο Thomas Frazier από Κέντρο Αυτισμού στο νοσοκομείο του Cleveland, βρήκε ότι οι δύο ομάδες κριτηρίων του DSM-5 αποδίδουν καλύτερα την ομαδοποίηση των συμπτωμάτων σε σχέση με τις τρεις ομάδες του DSM-IV (σφάλμα 3% σε σχέση με το 14% του DSM-IV), συμφωνώντας με τα ευρήματα του William Mandy (University College στο Λονδίνο). Και οι δύο έρευνες δημοσιεύονται αυτό το μήνα στο ίδιο περιοδικό. Συνολικά, πολλοί ψυχίατροι φαίνεται ότι συμφωνούν ότι τα κριτήρια του DSM-5 είναι αρκετά αυστηρά, ενώ δεν έχουν ποσοτικές διακρίσεις, ενώ άλλοι αναφέρουν ότι τα κριτήρια δεν πρέπει να χαλαρώσουν αφού πολλά άτομα στα οποία γίνεται διάγνωση για Asperger’s, στην πραγματικότητα δεν έχουν αυτισμό κι έτσι δεν πρέπει να ενταχθούν στο φάσμα. Ο Darrel Regier, αντιπρόεδρος της Ομάδας Εργασίας του DSM-5, αναφέρει ότι γνωρίζει τις πρόσφατες μελέτες και ότι η επιτροπή θα τις εξετάσει για να δει αν απαιτείται αναμόρφωση των κριτηρίων του DSM-5 για το φάσμα αυτισμού, μέχρι την οριστικοποίησή του το Μάιο του 2013.

Πηγή: www.openscience.gr

Δόμηση ημερήσιου προγράμματος

Φτιάξτε ένα ημερήσιο ή εβδομαδιαίο πρόγραμμα για το «τι θα κάνουμε»

Πολλές είναι οι φορές που ανακοινώνουμε στα παιδιά τελευταία στιγμή ότι πρέπει να αφήσουν το παιχνίδι τους εκείνη τη στιγμή γιατί πρέπει να πάνε στο μπαλέτο, στο κολυμβητήριο ή γιατί είναι η ώρα να πάνε στο σχολείο κτλ. Τα παιδιά προσχολικής αλλά και σχολικής ηλικίας (πρώτη, δευτέρα δημοτικού) δεν έχουν την αίσθηση του προγράμματος στο μυαλό τους, των δραστηριοτήτων ή πραγμάτων που πρέπει να κάνουν καθώς και των ημερών της εβδομάδας, με αποτέλεσμα να τους φαίνονται όλα ξαφνικά. 

Ένας εύκολος τρόπος για να ξέρει το παιδί μας το τι πρέπει να κάνει ή το που πρέπει να πάει και με ποια σειρά θα τα κάνει, είναι να δημιουργήσουμε έναν ημερήσιο και εβδομαδιαίο πρόγραμμα με τις ασχολίες και τις υποχρεώσεις του. 

Το πρόγραμμα TEACCH είναι ιδιαίτερα χρήσιμο στην περίπτωση που το παιδί μας έχει την ανάγκη να γνωρίζει τί θα ακολουθήσει μετά, διευκολύνει τις μεταβάσεις, χτίζει την ανεξαρτησία, οργανώνει τον χώρο και το χρόνο, διδάσκει ελαστικότητα και προγραμματίζει αγαπημένες δραστηριότητες.

Έτσι το βοηθάμε και να είναι πάντα σε θέση να ξέρει τις δραστηριότητές του αλλά και να αρχίζει σιγά σιγά να έχει μια καλύτερη αίσθηση του χρόνου (πριν – τώρα – μετά) και στη συνέχεια να αντιλαμβάνεται καλύτερα το χθες – σήμερα – αύριο.

Παρακάτω σας παρουσιάζουμε έναν, από τους πολλούς, τρόπο κατασκευής τπυ προγράμματος του παιδιού. Ο τρόπος δόμησης του εκάστοτε προγράμματος, μην ξεχνάτε πως θα πρέπει να είναι εξατομικευμένος, σύμφωνα με τις ιδιαίτερες ανάγκες και δυνατότητες του παιδιού (π.χ εικόνες ή λέξεις των δραστηριοτήτων, οριζόντια ή κάθετη δόμηση, μετάβαση με κάρτα ή λεκτικά, διάρκεια προγράμματος, κ.λ.π).

Υλικά που πρέπει να χρησιμοποιήσουμε : 

- Ένα μεγάλο χαρτόνι 

- Μαρκαδόρους 

- Post it σε σχήμα βέλους που κολλάμε και ξεκολλάνε εύκολα. 

Χωρίζουμε το χαρτόνι με τις μέρες τις εβδομάδας στην πάνω οριζόντια γραμμή και στην κάθετη αριστερή πλευρά γράφουμε ή ζωγραφίζουμε το τι πρέπει να κάνει. Π.χ. 

-Δευτέρα : Σχολείο – Σπίτι – Μαθήματα – Μπαλέτο – Σπίτι – Παιχνίδι – Ύπνος 

- Τρίτη : Σχολείο – Οδοντίατρο – Μαθήματα – Σπίτι – Παιχνίδι – Τηλεόραση – Ύπνος κτλ 

Ανάλογα με το τι έχει να κάνει το παιδί κατεβάζετε και το βελάκι post it στη σωστή δραστηριότητα. 

Είναι στο χέρι του καθενός πόσο αναλυτικό ή πόσο επιγραμματικό θα φτιάξει το πρόγραμμά του, ανάλογα σε τι θέλει να βοηθήσει το παιδί του. 

Αν ένα παιδί έχει δυσκολία στις μετακινήσεις από το σπίτι σε άλλα μέρη, τότε θα χρησιμοποιηθούν μόνο οι δραστηριότητες που γίνονται εκτός σπιτιού. Π.χ σχολείο – σπίτι – μπαλέτο – ζωγραφική – σπίτι .

Αν ένα παιδί έχει δυσκολία στο να οργανωθεί μέσα στο σπίτι τότε μπορεί να γίνει το πρόγραμμα μόνο με καθημερινές ρουτίνες του σπιτιού π.χ. πίνω γάλα – φοράω ρούχα- πάω σχολείο – πλένω χέρια – τρώω – κοιμάμαι – βλέπω τηλεόραση κτλ. 

Σε πιο μεγάλα παιδιά μπορεί να γίνει ακριβώς ο ίδιος πίνακας αλλά και με χρήση του ρολογιού π.χ. τηλεόραση 20 λεπτά – παιχνίδι 1 ώρα – διάβασμα 1 ώρα κτλ.

Μην ξεχάσετε όμως να ενημερώσετε από την αρχή το παιδί ότι κάποιες φορές μπορεί κάτι να αλλάξει στο πρόγραμμα, κάτι να προστεθεί ή να αφαιρεθεί. Όσο πιο νωρίς το έχετε ενημερώσει τόσο πιο εύκολα θα το δεχτεί και το παιδί. Συμβουλευτείτε εκπαιδευμένους, στη συγκεκριμένη μέθοδο, θεραπευτές, προκειμένου να το εφαρμόσετε σωστά και με ασφάλεια.

Πηγή: http://paidikaiergotherapeia.blogspot.gr/2012/04/blog-post_5374.html

Έλλειψη προσοχής: πώς να την αντιμετωπίσετε

Τα παιδιά με ΔΕΠ ή ΔΕΠΥ αδυνατούν να συγκεντρωθούν και η αδυναμία τους αυτή ορισμένες φορές παρεξηγείται ως κακή συμπεριφορά. Είναι εκείνα τα παιδιά που κάνουν τους δασκάλους να "ξελαρυγγιάζονται", να διακόπτουν συχνά τη ροή του μαθήματος και να ψάχνουν απελπισμένα να βρούν τρόπους διαχείρισης! Υπάρχουν ορισμένοι τρόποι να την αντιμετωπίσετε, ανάλογα με την περίσταση.

Όταν το παιδί αργεί χαρακτηριστικά

Πολλοί γονείς διαμαρτύρονται ότι τα παιδιά τους αργούν για το σχολείο ή τις εξωσχολικές δραστηριότητες. Έχω ακούσει πολλούς γονείς να διαμαρτύρονται ότι όταν φτάσει η ώρα να φύγουν από το σπίτι, πηγαίνουν στο δωμάτιο του παιδιού αναμένοντας να το βρουν ντυμένο και έτοιμο να φύγει και το βρίσκουν ακόμα με τις πυτζάμες να παίζει με τα παιχνίδια του.

Αυτό οφείλεται στη δυσκολία που αντιμετωπίζουν τα παιδιά να οργανώσουν στο μυαλό τους αυτά που πρέπει να κάνουν. Η λύση είναι το πρόγραμμα. 

Φτιάξτε ένα πρόγραμμα για το παιδί σας, με όλα αυτά που πρέπει να κάνει προκειμένου να ετοιμαστεί για το σχολείο (ή κάποια άλλη δραστηριότητα όπως ζωγραφική, χορό, τέννις κτλ). Καταγράψτε αναλυτικά, με τη σωστή σειρά, όλα τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσει. Αναρτήστε αυτή τη λίστα στο δωμάτιό του, στο μπάνιο ή σε όποιο άλλο δωμάτιο θα χρειαστεί να πάει. Θα βοηθήσει σημαντικά το παιδί.

Επίσης θα πρέπει να μετριάσετε ή να εξαλείψετε όλους τους πιθανούς παράγοντες που θα διασπάσουν την προσοχή του παιδιού. Ένα παιδί με ΔΕΠ, ενώ φοράει τα παπούτσια του, μπορεί να δει το αγαπημένο του παιχνίδι. Η προσοχή του θα στραφεί άμεσα σε αυτό και θα «ξεχάσει» ότι πρέπει να φορέσει και το άλλο του παπούτσι. Καλό είναι να του μάθετε να τακτοποιεί το δωμάτιό του πριν πέσει για ύπνο, κρύβοντας τα παιχνίδια. Επίσης θα πρέπει να μην έχει τηλεόραση στο δωμάτιό του ή αυτή να είναι σβηστή, καθώς είναι πολύ εύκολο να «απορροφηθεί» από κάποια εκπομπή. Κάτι αντίστοιχο θα πρέπει να γίνει και με τα πράγματα που παίρνει στο σχολείο. Η κασετίνα του για παράδειγμα, θα πρέπει να περιέχει τα απολύτως απαραίτητα, διότι διαφορετικά θα ασχολείται με τις ώρες με ξύστρες, χαρακάκια κ.λ.π, αντί να παρακολουθεί την παράδωση του μαθήματος.

Όταν το παιδί δυσκολεύεται να θυμηθεί

Ένα ακόμα συχνό παράπονο των γονέων ή δασκάλων είναι ότι πολλά παιδιά δεν κάνουν αυτά που τους λένε. Αυτό οφείλεται στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα παιδιά με τη συγκέντρωση προσοχής, οι οποίες επηρεάζουν και τη μνήμη τους. Δώστε τους σαφείς και γραπτές κατά προτίμηση οδηγίες (αν είναι εικονογραφημένες, ακόμα καλύτερα) και μην τους ζητάτε πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Απλά θα εστιάσουν σε ένα από αυτά και τα υπόλοιπα θα τα αμελήσουν. Δεν σας αγνοούν επίτηδες, απλά δεν είναι σε θέση να θυμηθούν όλα όσα τους ζητάτε.

Όταν το παιδί δεν απαντά

Πολλές φορές, ο γονιός ή ο δάσκαλος απευθύνουν μια ερώτηση σε ένα παιδί και δεν παίρνουν απάντηση. Το αποτέλεσμα είναι να θεωρήσουν ότι το παιδί τους αγνοεί. Αυτό που ισχύει, είναι ότι το παιδί επεξεργάζεται στο μυαλό του την απάντηση που θα δώσει. Μάθετε στο παιδί να απαντά «θέλω λίγο χρόνο να το σκεφτώ» πριν δώσει την απάντησή του. Κατ’ αυτόν τον τρόπο ο συνομιλητής του θα καταλάβει ότι το παιδί δεν τον αγνοεί και θα πάψει να είναι ανυπόμονος για την απάντηση.

Όταν τιμωρείτε το παιδί 

Καλό είναι να αποφύγετε τις έντονες επιπλήξεις, μπροστά στους συμμαθητές του, κάτι που τις περισσότερες φορές οδηγεί σε αλυσιδωτά προβλήματα. Δώστε τους ρόλο μέσα στην τάξη (π.χ βοηθού του δασκάλου) για να μοιράζει τις φωτοτυπίες, να σβήνει τον πίνακα, κ.λ.π. Ενισχύστε επίσης την καλή τους συμπεριφορά, αντί να τους στερήσετε την ώρα του διαλείμματος.

Πηγή: paidikaiergotherapeia.blogspot.gr

Τι είναι η Εκλεκτική αλαλία;

Η εκλεκτική αλαλία είναι μια διαταραχή που προέρχεται από το άγχος και κατά την οποία το παιδί δεν καταφέρνει να εκφραστεί για κάποια πράγματα και με κάποιους ανθρώπους. Ένα παιδί με εκλεκτική αλαλία μπορεί, για παράδειγμα να μιλάει κανονικά στο σπίτι, ή όταν μένει μόνο του με τους γονείς του, αλλά δεν μπορεί να μιλάει, ή να μιλάει ψιθυριστά, σε κάποιο άλλο κοινωνικό περιβάλλον – στο σχολείο, δημοσίως, ή σε οικογενειακές συγκεντρώσεις.

Οι γονείς και οι δάσκαλοι θεωρούν ότι το παιδί το κάνει σκόπιμα και αρνείται να μιλήσει, ή μιλάει αρκετά δυνατά για να το ακούσουν, αλλά το ίδιο το παιδί το βιώνει ως μία αδυναμία. Μπορεί να προκαλέσει μεγάλη αγωνία – δεν μπορεί να επικοινωνήσει ακόμη και αν πονάει, ή για παράδειγμα, θέλει να χρησιμοποιήσει το μπάνιο, και αυτό το εμποδίζει στο να συμμετέχει στην τάξη στο σχολείο, καθώς και σε άλλες για την ηλικία του δραστηριότητες.

Δε θα πρέπει να συγχέεται με την άρνηση, που μπορεί να παρουσιάζει, να προσαρμοστεί για να μιλήσει μία νέα γλώσσα, ή με τη συστολή που μπορεί να έχει στην προσαρμογή του τις πρώτες εβδομάδες σε ένα καινούριο σχολείο.

Με ποιο τρόπο εντοπίζεται

Εάν το παιδί σας υποφέρει από εκλεκτική αλαλία, μπορεί να εκφράζεται ελεύθερα στο σπίτι, αλλά να μην εκφράζεται λεκτικά στο σχολείο. Κάποια παιδιά φαίνονται να παραλύουν από φόβο όταν δεν μπορούν να μιλήσουν, και δυσκολεύονται ακόμη να επικοινωνήσουν και με οποιοδήποτε άλλο τρόπο.

Κάποια άλλα θα χρησιμοποιήσουν χειρονομίες, θα αλλάξουν την έκφραση στο πρόσωπό τους, και θα κάνουν νεύμα για να ξεφύγουν από μια δύσκολη κατάσταση. Ακόμη και στο σπίτι μπορεί να πέσουν σε σιγή όταν κάποιος εκτός από τα μέλη της οικογένειας είναι παρών. Οι γονείς συχνά αντιλαμβάνονται σημάδια εκλεκτικής αλαλίας όταν σε ένα παιδί είναι τριών ή τεσσάρων ετών, οι προσπάθειες να το κάνουν να μιλήσει δεν έχουν κάποιο θετικό αποτέλεσμα.

Αίτια

Η επιστημονική κοινότητα είναι αβέβαιη για τα αίτια που προκαλούν την εκλεκτική αλαλία, η οποία εμφανίζεται σε ποσοστό μεταξύ 0.7% και 2% – ή επηρεάζει το λιγότερο 1 στα 140 παιδιά – αλλά εξαιτίας της συσχέτισης με διαταραχές στο άγχος, πολλοί ισχυρίζονται ότι η κατάσταση αυτή είναι κληρονομική και πιθανόν γενετική. Γενικά, τουλάχιστον ένας γονέας που έχει παιδί με εκλεκτική αλαλία αναφέρει ότι το παιδί είχε προβλήματα με το άγχος όταν ήταν μικρό.

Διάγνωση

Η διάγνωση θα πρέπει να γίνεται από επαγγελματία ο οποίος να είναι καταρτισμένος στην εκλεκτική αλαλία και να είναι σε θέση να αποκλείει άλλες καταστάσεις οι οποίες εμφανίζουν παρόμοια συμπτώματα.

Από όταν είναι μικρά, τα παιδιά που αγχώνονται παρουσιάζουν δυσκολία στη συνεργασία τους για μια αξιολόγηση – ειδικά εάν εμφανίζουν εκλεκτική αλαλία – ωστόσο ο ειδικός που θα κάνει τη διάγνωση θα βασιστεί κυρίως στο ιστορικό που θα λάβει από τους γονείς και άλλους ενήλικες που εμπλέκονται στη ζωή του παιδιού, για να καθορίσει ένα πρότυπο συμπεριφοράς σε αυτές τις καταστάσεις. Μπορεί να ζητήσουν κάποια video που έχουν τραβηχτεί στο σπίτι στα οποία να αποτυπώνεται η συμπεριφορά του παιδιού, και το παρατηρούν μόνο του με τους γονείς του.

Για να διαγνωστεί ένα παιδί με εκλεκτική αλαλία θα πρέπει να μπορεί να μιλάει με κάποιους όρους και όχι με κάποιους άλλους, η κατάσταση αυτή θα πρέπει να έχει διάρκεια ενός μηνός όπου δε θα είναι ο πρώτος μήνας στο σχολείο, και θα πρέπει να παρεμβαίνει στη σχολική εκπαίδευση και τις κοινωνικές δραστηριότητες. Η εκλεκτική αλαλία παρουσιάζεται σε ποσοστό 2:1 σε κορίτσια/αγόρια.

Αντιμετώπιση

Συμπεριφορά: Η αντιμετώπιση που είναι περισσότερο εμπεριστατωμένη και προτείνεται για την εκλεκτική αλαλία είναι η συμπεριφορική θεραπεία. Ο θεραπευτής δουλεύει με το παιδί και τους γονείς για να προσεγγίσει σταδιακά τα σημεία που το δυσκολεύουν, ενισχύοντας έτσι κάθε φορά την αυτοπεποίθησή του. Το παιδί δεν πιέζεται ποτέ να μιλήσει, και ενθαρρύνεται πάντα θετικά. Εξειδικευμένες τεχνικές χρησιμοποιούνται για να καθοδηγήσουν την αυξημένη έκθεση του παιδιού σε δύσκολες καταστάσεις, και ο θεραπευτής θα διδάξει τους γονείς και το παιδί πώς να χρησιμοποιούν τις τεχνικές αυτές σε πραγματικές καταστάσεις.

Νεότερες προσεγγίσεις αποδεικνύουν ότι εντατική αγωγή από τη στιγμή της διάγνωσης μπορεί να αποδειχτεί πιο αποτελεσματική από ότι παραδοσιακές εβδομαδιαίες συνεδρίες. Κάποιοι ειδικοί στην εκλεκτική αλαλία παρέχουν στους ασθενείς ημερήσιες και εβδομαδιαίες εμπειρίες στο σχολείο και την κατασκήνωση για να μπορέσουν πιο ρεαλιστικά να προσομοιώσουν τις πραγματικές καταστάσεις της ζωής στις οποίες δυσκολεύονται τα παιδιά.

Με ποιες άλλες διαταραχές μπορεί να συνυπάρχει

Το 90% των παιδιών τείνουν να εμφανίζουν και άλλες διαταραχές άγχους. Μπορεί επίσης να υποφέρουν από διαταραχές στη διάθεση, όπως επίσης και διαταραχές στη μάθηση. Αυτές οι παράμετροι θα πρέπει να συνυπολογίζονται στην οργάνωση του θεραπευτικού προγράμματος του παιδιού.

Πηγή: www.ikidcenters.com

Τα χαρακτηριστικά της δυσαριθμησίας

Η δυσαριθμησία είναι η ειδική μαθησιακή δυσκολία που σχετίζεται με τα μαθηματικά. Είναι μια από τις πιο παρεξηγημένες μαθησιακές δυσκολίες αφού οι περισσότεροι γονείς και εκπαιδευτικοί την αγνοούν και νομίζουν ότι οι δυσκολίες στα μαθηματικά οφείλονται στη νοημοσύνη του παιδιού. Η δυσαριθμησία όμως δεν σχετίζεται με χαμηλή νοημοσύνη, αντιθέτως παιδιά με δυσαριθμησία μπορεί να έχουν ακόμα και υψηλό δείκτη νοημοσύνης! Αποτέλεσμα είναι η κόπωση του παιδιού και η συνδεδεμένη με αυτό άρνηση και αποφυγή για οτιδήποτε έχει σχέση με μαθηματικά και αριθμούς και η μειωμένη αυτοεκτίμηση.

Οι κυριότερες ενδείξεις της ειδικής μαθησιακής δυσκολίας, της δυσαριθμησίας, είναι οι εξής: 

• δυσκολία στην ανάγνωση και στη γραφή των αριθμών

• παραλείψεις αριθμών, αντιστροφές ή αντικατάσταση ενός αριθμού με κάποιον άλλον αριθμό

• δυσκολία τοποθέτησης των αριθμών στη σωστή σειρά (προβλήματα σειροθέτησης).π.χ. Να βάλει τους αριθμούς από το μεγαλύτερο στο μικρότερο

• εκτέλεση των μαθηματικών πράξεων με χρησιμοποίηση των δαχτύλων για το μέτρημα των αριθμών, ακόμη και σε ηλικία άνω των 8 ετών που θεωρητικά έχει γίνει η αυτοματοποίηση των πράξεων

• δυσκολία στην εκμάθησης της ώρας

• δυσκολία στην εκτέλεση των πράξεων, παρόλο που τις έχει διδαχτεί

• δυσκολία στην εκμάθηση των χρημάτων και στη καθημερινή τους χρήση

•μεγάλη δυσκολία στην εκμάθηση της προπαίδειας

• αδυναμία να κατανοήσει και να λύσει ένα μαθηματικό πρόβλημα

• συνεχής παράλειψη των κρατουμένων στις μαθηματικές πράξεις

• δυσκολία στην κατανόηση προμαθηματικών εννοιών. π.χ. Το παιδί δεν μπορεί να διαχωρίσει εύκολα το μεγάλο από το μικρό, τα πολλά από τα λίγα, τα περισσότερα και τα λιγότερα

• δυσκολία στη γεωμετρία

• προβλήματα προσανατολισμού στο χώρο π.χ. μπερδεύει το δεξιά-αριστερά, δεν μπορεί εύκολα να προσανατολιστεί μέσα στο χώρο

• αδυναμία αίσθησης του χρόνου, δηλαδή  το παιδί δυσκολεύεται να κατανοήσει το χθες και το αύριο, το παρόν και το παρελθόν

• δυσκολία στην ενασχόληση με επιτραπέζια παιχνίδια που βασίζονται σε μία λογική σειρά

Πηγή: paidagwgos.blogspot.gr

Δυσκολίες οπτικής αντίληψης

Σήμερα, ολοένα και περισσότερα παιδιά εμφανίζουν αδυναμίες οπτικής σκέψης και κινητικών δεξιότητων. Σε όλα τα στάδια ανάπτυξης ενός παιδιού ο συντονισμός και των δύο είναι πολύ σημαντικός για να μπορεί το παιδί να μάθει να λειτουργεί αποτελεσματικά σε δραστηριότητες όπως: η κίνηση στο χώρο, οι κατασκευές (πχ παζλ), η οργάνωση του χώρου, το γράψιμο, η αντιγραφή σχημάτων, η ζωγραφική κ.α. 

Οι δυσκολίες σε αυτές τις δραστηριότητες μπορεί να οφείλονται σε: 

• αδυναμία οπτικής αντίληψης και σκέψης (να μπορεί δηλ. το παιδί να δώσει λύση σε κάποιο πρόβλημα χρησιμοποιώντας μόνο την όραση του)
• αδυναμία εκτέλεσης κινήσεων (διαδοχή-προγραμματισμός κινήσεων, κιναισθησία)
• συνδυασμό και των δύo

Οπτική-Χωροταξική Αντίληψη & Συμπτώματα

Είναι η ικανότητα του ανθρώπου να κατανοεί οπτικά τη σχέση μεταξύ των αντικειμένων στο χώρο, τις έννοιες του πάνω, κάτω, δεξιά, αριστερά, μέσα, έξω. Επίσης, να κατανοεί τη θέση και την κατεύθυνση των αντικειμένων, των σχημάτων, των γραμμάτων και των αριθμών στο χώρο. Μια αδυναμία σε αυτήν την ικανότητα εμποδίζει σημαντικά καθε οπτοκινητική δραστηριότητα. 

• δυσκολία στην κίνηση στο χώρο και στα ομαδικά παιχνίδια με μπάλα,
• δυσκολία στην εκτίμηση των αποστάσεων και στον προσανατολισμό,
• δυσκολία στην κατανόηση του ρυθμού και του χρόνου,
• δυσκολία με τα παζλ, τις κατασκευές με τουβλάκια (πχ LEGO) και τους χάρτες,
• ζωγραφίζει πολύ απλά και ανώριμα,
• στο γράψιμο ενώνει τις λέξεις μεταξύ τους,
• ξεκινά να γράφει απο την μέση της σελίδας,
• το μέγεθος των γραμμάτων δεν είναι σταθερό,
• αντιστρέφει γράμματα και αριθμούς,
• αλλάζει την σειρά των γραμμάτων σε μια λέξη,
• δεν στοιχίζει σωστά τους αριθμούς στο τετράδιο,
• έχει μεγάλη δυσκολία στην γεωμετρία και τις συμμετρίες,
• δεν μένει στις γραμμές όταν γράφει.

Κάποιες από τις ενδείξεις που αναφέρονται εδώ, μπορεί να υπάρχουν και σε παιδιά προσχολικής ηλικίας χωρίς να σημαίνει ότι έχουν κάποια αδυναμία. Όταν όμως αυτές συνεχιστούν και στα πρώτα σχολικά χρόνια είναι πιο πιθανό να οφείλονται σε κάποια μορφή αδυναμίας.

Πηγή: paidikaiergotherapeia.blogspot.gr

12 κόλπα για να βοηθήσετε τα παιδιά με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής στην ανάγνωση, τη γραφή και τα μαθηματικά

Τα παιδιά με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής υπερκινητικότητας – ΔΕΠΥ / ΔΕΠ- δεν είναι εξυπνότερα ή πιο αργά από τους συμμαθητές τους χωρίς ΔΕΠ/ΔΕΠΥ. Απλώς σκέφτονται με διαφορετικό τρόπο και μερικές φορές χρειάζονται κάποια «κολπάκια» για να μπορέσουν να κατανοήσουν και να «μεταφράσουν» το σχολικό υλικό στο δικό τους τρόπο σκέψης, προκειμένου να μπορέσουν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις και τις προσδοκίες του σχολείου.

Ενδεχομένως οι δάσκαλοι στο σχολείο να μην έχουν τον χρόνο, την εμπειρία, τις γνώσεις, την υπομονή ή τη διάθεση να μάθουν στο παιδί συγκεκριμένες στρατηγικές απαραίτητες για την προσέγγιση της ύλης. Σε αυτή την περίπτωση, αυτή την ευθύνη την αναλαμβάνει ο γονιός.

Σας προτείνουμε απλές και χρήσιμες συμβουλές για την ανάγνωση (στα πλαίσια της γλώσσας, αλλά και άλλων μαθημάτων όπου δίνεται κείμενο για ανάγνωση και κατανόηση πχ ιστορία) που θα βοηθήσουν το παιδί να καταλάβει και να βοηθηθεί να φέρει εις πέρας τις σχολικές του υποχρεώσεις στο σπίτι.

- Ενθαρρύνετε το παιδί να διαβάζει δείχνοντας κάθε φορά την λέξη στην οποία βρίσκεται (το δάκτυλο ακαολουθεί την πορεία της ανάγνωσης). Είναι μια πολύ χρησιμη τεχνική σε παιδιά που ξεχνούν πού είναι, χάνουν την σειρά τους, πηδούν σειρές, παραλείπουν ή επαναλαμβάνουν λέξεις.

- Βάλτε στο κείμενο σύμβολα. Σε ένα κείμενο πολλών και διαφόρων πληροφοριών χρησιμοποιείστε σύμβολα (δίπλα στις παραγράφους) που θα δείχνουν εύκολα στο παιδί το περιεχόμενο κάθε παραγράφου. Πχ ένα χαμογελαστό προσωπάκι δίπλα σε παραγράφους με πληροφορίες για ανθρώπους (χαρακτήρας), ένα σπιτάκι σε παραγράφους που δηλώνουν τον χώρο, ένα αστεράκι σε σημεία όπου παρουσιαζονται σημαντικές ιδέες και επιχειρήματα.

- Δώστε ρυθμό και ταχύτητα στην ανάγνωση του παιδιού. Ενθαρρύνετέ το να παίρνει μια μικρή αναπνοή σε κάθε κόμμα και μια κανονική αναπνοή στο τέλος κάθε πρότασης. Με αυτό τον τρόπο βελτιώνεται ο ρυθμό ανάγνωσης και η κατανόηση.

- Βρείτε τα σημαντικά στοιχεία μιας ιστορίας. Εστιάστε στο ποιος, τι, πότε, πού, γιατί και πώς καθώς διαβάζετε. Βοηθήστε το παιδί να μάθει να εντοπίζει αυτά τα σημαντικά στοιχεία και να τα γράφει σε ένα χαρτί επιγραμματικά σαν διάγραμμα.

- Οπτικοποιείστε την ιστορία. Βοηθήστε το παιδί να μάθει να «βλέπει» στο μυαλό του την ιστορία που διαβάζει. Με αυτό τον τρόπο θα του είναι πολύ εύκολο να θυμάται πρόσωπα, καταστάσεις και έννοιες.

Μερικές απλές και χρήσιμες συμβουλές για τη γραφή

- Κάντε διάγραμμα. Ενθαρρύνετε το παιδί να σας πει προφορικά τι θέλει να γράψει και μετά κάντε ένα σχεδιάγραμμα, μια λίστα με τα βασικότερα σημεία όσων έχει πει. Μαθετέ του να γράφει στο κέντρο της σελίδας, σε ένα μεγάλο κύκλο το βασικό θέμα του κειμένου που πρέπει να αναπτύξει και μετά να γράφει σε κυκλάκια γύρω από το θέμα ιδέες σχετικές με αυτό που θέλει να αναφέρει. Έτσι θα μπορέσει να σκεφτεί όσα θέλει να γράψει χωρίς να έχει το άγχος ποιο πρέπει να αναφερθεί πρώτο και θα μπορεί στη συνέχεια να τα βάλει σε μια σειρά, χωρίς να ξεχάσει κανένα.

- Οργανώστε την ιστορία που πρέπει να γραφτεί. Μάθετε στο παιδί να γράφει σε ένα κομμάτι πρόχειρο χαρτί τα βασικά σημεία της ιστορίας που θέλει να αναφέρει : πχ πρόσωπα, τοποθεσία, χρόνος, πρόβλημα, στόχος, ενέργειες, λύση. Ζητήστε του στη συνέχεια, κάτω λη δίπλα από κάθε βασικό στοιχείο να γράψει και μερικές λεπτομέρειες, προκειμένου να μπορέσει να οργανώσει την σκέψη και το γραπτό του καλύτερα.

- Ζωγραφίστε το κείμενο. Κάντε διαγράμματα ή απλά σχέδια για να δημιουργηθεί μια ιστορία με σωστή χρονική σειρά και κατανοητό περιεχόμενο.

Μερικές απλές και χρήσιμες συμβουλές για τα μαθηματικά

- Παίξτε παιχνίδια μαθηματικών. Κυκλοφορούν πολλά διασκεδαστικά παιχνίδια του εμπορίου που περιέχουν πολλά στοιχεία μαθηματικών (πχ παιχνίδια με την ώρα, με χρήματα, με σχήματα, με πράξεις). Πολλά αυτοσχέδια παιχνίδια μαθηματικών μπορούν να γίνουν και με χαρτί και μολύβι, με μια τράπουλα κοκ.

- Χρησιμοποιείται υλικά (τουβλάκια, ξυλάκια) όπου μπορείτε για να μπορεί το παιδί να σχηματίζει μια καλύτερη εικόνα στο μυαλό του.

- Ζωγραφίστε το πρόβλημα (πχ αν θέλει να μοιράσει 12 σοκολάτες σε 3 παιδιά, μπορείτε να ζωγραφίσετε 3 ανθρωπάκια και μετά να αρχίζετε να ζωγραφίζετε από πάνω τους σοκολάτες, μια στον καθένα κάθε φορά, μέχρι να μοιραστούν και οι 12). Η οπτική αυτή αναπαράσταση βοηθά πολύ τους μαθητές να καταλάβουν ποια πράξη πρέπει να επιλέξουν.

- Σημειώστε τα σύμβολα των πράξεων / των αριθμητικών παραστάσεων με έναν μπλε στυλό ή με ένα κίτρινο υπογραμμιστή προκειμένου να εστιάζει το παιδί εκεί την προσοχή τους και να μην κάνει λάθος.

Πηγή: www.infokids.gr

Τα οφέλη της συντροφιάς ενός ζώου

Οι άνθρωποι πάντα επιθυμούσαν να περιθάλπουν ζώα. Στη σύγχρονη κοινωνία συνεχίζεται η δέσμευση ανθρώπων προς τη φροντίδα των ζώων. Σε ένα κλίμα συνεχών αλλαγών στις αξίες, ορισμένοι άνθρωποι δίνουν σημαντική σημασία στο ρόλο των κατοικίδιων στη ζωή τους. Αλλά ποια είναι τα οφέλη στον άνθρωπο από τη συντροφιά ενός ζώου;

Τα ζώα ως σύντροφοι

Η αξιόπιστη και ανιδιοτελής συντροφιά που προσφέρει ένα κατοικίδιο μπορεί να δώσει σε κάποιον μεγάλη ικανοποίηση. Οι σχέσεις μεταξύ ανθρώπων και ζώων δεν απαιτούν την ίδια προσπάθεια όπως οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, ενώ η ανταμοιβή είναι η αγάπη, η ευγνωμοσύνη, η διασκέδαση και η συντροφιά.

Το χάϊδεμα ενός ζώου φέρνει ανακούφιση στο αφεντικό όπως και ανακούφιση από τις απαιτήσεις των ανθρώπινων σχέσεων.

Ο μοντέρνος τρόπος ζωής μπορεί να οδηγήσει σε μοναξιά, απομόνωση και αίσθημα αδυναμίας.

Τα ζώα συντροφιάς βοηθούν να αντιμετωπιστούν αυτά τα προβλήματα. Οι ιδιοκτήτες κατοικίδιων, σύμφωνα με διεθνή μελέτη, είναι λιγότερο πιθανό να αναφέρουν αισθήματα μοναξιάς σε σχέση με όσους δεν έχουν κάποιο κατοικίδιο, ενώ ποσοστό 58% των ιδιοκτητών δηλώνουν ότι συνάντησαν και απέκτησαν φίλους μέσω του ζώου.

Έρευνες έχουν δείξει ότι ενισχύεται η κοινωνική επαφή αν τα άτομα με ειδικές ανάγκες έχουν μαζί τους ένα ζώο. Τα ζώα καταργούν τα εμπόδια.

Τα ζώα ως μέλη οικογένειας

Τα ζώα είναι κάτι περισσότερο από σύντροφοι μόνο. Υπάρχουν άνθρωποι που ζητούν να ‘επιστρέψουν στα βασικά’, να απλοποιήσουν τη ζωή τους και να ξαναποκτήσουν παραδοσιακές αξίες. Τα κατοικίδια είναι στενά συνδεδεμένα με τέτοιους στόχους. Έρευνα στην Αυστραλία έδειξε ότι ποσοστό 91% των ιδιοκτητών αναφέρει πως αισθάνεται πολύ κοντά στα ζώα του, σχεδόν όσο κοντά αισθάνεται και με την οικογένειά του.

Τα ζώα συντροφιάς μπορούν να επηρεάσουν θετικά την ανάπτυξη των παιδιών. Έρευνες έχουν δείξει βελτιωμένες κοινωνικές δεξιότητες και αυτοπεποίθηση σε παιδιά που έχουν ζώα. Τα παιδιά αυτά έχουν και περιορισμένες πιθανότητες για εγκληματική συμπεριφορά, αργότερα στη ζωή τους.

Τα παιδιά μπορούν να μάθουν να είναι υπεύθυνα, να μεταχειρίζονται κάτι ευγενικά, τη συμπεριφορά των ζώων και το θάνατο. Οι γονείς μπορεί να χρησιμοποιήσουν τα ζώα για να διδάξουν στα παιδιά τους. Είναι καλό για τα παιδιά να μάθουν να νοιάζονται για κάποιον άλλο εκτός από τον ευατό τους.

Τα ζώα σαν βοηθοί

Τα ζώα μας χρησιμεύουν με πολλούς τρόπους - όχι μόνο για συντροφιά αλλά και για δουλειά ή θεραπεία.

Έχουν αποδειχτεί πολύτιμα σε πολλούς ρόλους. Χρησιμεύουν ως οδηγοί τυφλών, βοηθοί ατόμων με περιορισμένη κινητικότητα και βοηθοί αστυνομικών ή τελωνειακών υπαλλήλων. Σκυλιά βοηθάνε τους βοσκούς, άλογα τους ανθρώπους περιορισμένης κινητικότητας, ενώ οι γάτες βοηθούν στον έλεγχο των βλαβερών εντόμων. Ζώα συντροφιάς βοηθούν αρρώστους, φυλακισμένους, ανθρώπους με ψυχικές διαταραχές.

Αυξημένη κοινωνική αξία των ζώων

Στο σύγχρονο τρόπο ζωής φαίνεται αυξημένη η ανασφάλεια, τα αισθήματα απώλειας ελέγχου και αυτοπεποίθησης, ενώ παράλληλα αυξάνεται η μοναξιά και το στρες.

Η αντιμετώπιση του στρες έχει γίνει σημαντικός στόχος στην καθημερινότητά μας. Τα ζώα αποτελούν μια θεραπευτική διέξοδο στη μείωση του στρες. Οι ιδιοκτήτες ζώων, σε γενικές γραμμές, έχουν υψηλότερα επίπεδα αυτοπεποίθησης σε σχέση με όσους δεν έχουν κάποιο κατοικίδιο.

Τα παιδιά που έχουν μεγαλώσει σε σπίτι όπου υπήρχε κάποιο ζώο, εμφανίζουν καλύτερες κοινωνικές δεξιότητες και αισθήματα συμπόνιας σε σχέση με τα παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς ζώο. Τα ζώα μπορεί να προσφέρουν ασφάλεια, να αποτελέσουν έμπιστο σύντροφο και πολύτιμη συντροφιά.

Πηγή: www.iatronet.gr

Ποια είναι τα πρώιμα σημάδια του αυτισμού;

Ένας απλός οδηγός για έγκαιρη διάγνωση...

Πώς πρέπει να διαβάζει το παιδί;

Πολλοί γονείς ρωτούν πού πρέπει να διαβάζει το παιδί, πώς να είναι διαμορφωμένο το δωμάτιό του, τι να υπάρχει και τι όχι.

Τα παιδιά σχολικής ηλικίας θα πρέπει καταρχάς να έχουν μία συγκεκριμένη ώρα να διαβάζουν. Σίγουρα, όχι αμέσως μόλις γυρίσουν από το σχολείο, γιατί θα είναι κουρασμένα, ούτε, όμως, και αργά το βράδυ. Το ιδανικό είναι να φάνε το μεσημεριανό τους, να παίξουν ή να κοιμηθούν λίγο, και το απογευματάκι που θα είναι ξεκούραστα και με καθαρό μυαλουδάκι να ξεκινήσουν την μελέτη τους. Έτσι, και λιγότερο χρόνο θα ξοδέψουν αλλά και θα είναι πιο αποδοτικά.

Επιπλέον, σταθερός επιβάλλεται να είναι και ο χώρος. Πολλά παιδιά προτιμούν να διαβάζουν στην κουζίνα για να έχουν κοντά την μαμά, άλλα στο πάτωμα ξαπλωμένα, άλλα στη δουλειά του μπαμπά, στη γιαγιά, στο σαλόνι. Ο ιδανικός χώρος είναι σαφέστατα το δωμάτιο του παιδιού, ή αν δεν έχει δικό του και το μοιράζεται με τα αδέρφια του, τότε κάποιο σημείο του σπιτιού όπου θα υπάρχει το δικό του γραφείο μελέτης.

Τι πρέπει , όμως, να υπάρχει στο δωμάτιο του παιδιού;

1. Καταρχάς, ένα γραφείο, πάνω στο οποίο θα υπάρχουν μόνο τα απολύτως απαραίτητα (π.χ. βιβλία και τετράδια σύμφωνα με το σχολικό πρόγραμμα για την επόμενη μέρα, κασετίνα, ένα ποτήρι νερό για να μην χρειάζεται να κάνει μεγάλα διαλλείματα αν διψάει). Επίσης, ένα φωτιστικό (αριστερά αν πρόκειται για δεξιόχειρα, δεξιά αν πρόκειται για αριστερόχειρα) για να έχει καλύτερη ορατότητα όταν γράφει ή διαβάζει.

2. Ένα ρολόι στον τοίχο με μεγάλους αριθμούς ώστε να μπορεί να οργανώνει τον χρόνο του.

3. Σε ένα ευδιάκριτο σημείο να υπάρχει αναρτημένο το εβδομαδιαίο σχολικό πρόγραμμα του παιδιού.

4. Μπορείτε , επιπλέον, να φτιάξετε ένα «πρόγραμμα διαβάσματος», πχ : ξεκινάω με την αντιγραφή, έπειτα ορθογραφία, διάλλειμα, μαθηματικά κτλ. Χρησιμοποιείστε λίστα και όχι κείμενο, λίγα λόγια, αρκετές εικόνες. Το διάβασμα του παιδιού θα είναι πιο οργανωμένο αν γνωρίζει ακριβώς τι και με ποια σειρά πρέπει να τα κάνει.

5. Συρτάρια όπου εκεί θα βρίσκονται όλα τα σχολικά είδη , π.χ. στο πρώτο συρτάρι τα μολύβια, γόμες, ξύστρες, στο δεύτερο τα μπλοκ ζωγραφικής, μπογιές, στο τρίτο τα τετράδια κτλ.

Η οργάνωση και η έλλειψη πολλών ακουστικών και οπτικών ερεθισμάτων στον χώρο είναι τα κύρια χαρακτηριστικά που θα πρέπει να έχετε κατά νου πριν ξεκινήσετε την μελέτη των σχολικών μαθημάτων στο σπίτι. Καλό διάβασμα!

Πηγή: www.familylife.gr

ΔΕΠΥ / ADHD: Οδηγός για γονείς και εκπαιδευτικούς

     Η φύση και οι συνθήκες της διαταραχής ADHD πρέπει να συζητηθούν πλήρως με τους γονείς. Η αναγνώριση - προσδιορισμός των δύσκολων συμπεριφορών θα οδηγήσει στη δημιουργία στρατηγικών συμπεριφοράς στο σπίτι και στο σχολείο για την καλύτερη αντιμετώπισή τους με σταθερό και συνεπή τρόπο. Όταν οι σκοποί και οι τεχνικές χρησιμοποιούνται από γονείς και δασκάλους, είναι πιο πιθανό το παιδί να μάθει τι αναμένεται από αυτό και να "χτίσει" πάνω στις υπάρχουσες δυνάμεις του.

    Οι γονείς θα πρέπει επίσης να συμφωνήσουν μεταξύ τους στο πως θα υιοθετήσουν μια σταθερή προσέγγιση με το παιδί τους ακόμη και αν έχουν κατανοήσει διαφορετικά τα προβλήματα (για παράδειγμα, ο ένας γονιός βλέπει το παιδί σαν "άτακτο", ενώ ο άλλος εξηγεί την συμπεριφορά του παιδιού ως αποτέλεσμα μιας αναπτυσσόμενης αρρώστιας, το θεωρεί δηλαδή "διαφορετικό"). Η ρύθμιση συμπεριφοράς θα βοηθήσει στη βελτίωση της συγκέντρωσης, στην πιο κατάλληλη ανταπόκριση στις κοινωνικές περιστάσεις και στην μείωση των ξεσπασμάτων θυμού και των επιθετικών εκρήξεων.

Τεχνικές διαχείρισης συμπεριφοράς για άτομα με ADHD

   Τα παιδιά με ADHD μπορούν να μάθουν να ελέγχουν τις αντιδράσεις τους με τεχνικές συμπεριφοράς που έχουν συσταθεί από κλινικούς ψυχολόγους. Αυτό μπορεί να τους βοηθήσει να μάθουν πώς να κάνουν κάτι "εκ περιτροπής", να συγκεντρώνονται καλύτερα ή να ολοκληρώνουν εργασίες στο σχολείο. Αυτές οι τεχνικές πρέπει να χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό με αυτές που δίνονται από τους γονείς και τους δασκάλους.

      Τα αποτελέσματα ερευνών για την επίδραση συγκεκριμένων συστατικών διατροφής (π.χ. αυτών που βρίσκονται στα πατατάκια, τις σοκολάτες ή στην κόκα - κόλα) στα υπερκινητικά παιδιά δεν είναι καταληκτικά. Οι γονείς συχνά αναφέρουν ότι τα παιδιά τους δείχνουν κάποια ευαισθησία σε συγκεκριμένα φαγητά. Η αλλαγή διαιτολογίου μπορεί να εξεταστεί σ' αυτές τις περιπτώσεις, αλλά χρειάζεται προσεκτική επιμέλεια και επίβλεψη για να καταλάβουμε αν έχει αποτέλεσμα.

Εκπαιδευτικές παρεμβάσεις

   Η θέση του παιδιού στην τάξη πρέπει να εκτιμηθεί βάσει αξιολόγησης των εκπαιδευτικών, κοινωνικών και ψυχολογικών του αναγκών. Στην ιδανική περίπτωση, τα παιδιά με ADHD ανταποκρίνονται καλά σε μικρή ομάδα (με μεγάλη προσοχή από ενήλικες) και στις δομημένες δραστηριότητες (απλές και ξεκάθαρες εντολές όπου ελέγχεται συνεχώς ότι κατανόησαν και κατέγραψαν νέες πληροφορίες). Κάτι τέτοιο δεν είναι πάντοτε εφικτό στις συνηθισμένες σχολικές τάξεις, όμως η πρόσθετη υποστήριξη και η προσοχή από το δάσκαλο, καθώς και ο καθορισμός των μαθησιακών σκοπών, μπορεί να είναι αρκετά για να κρατήσουν το παιδί στο σχολείο όπου φοιτά. Οι κοινωνικές του δραστηριότητες πρέπει επίσης να παρακολουθούνται αντίστοιχα. Για παράδειγμα, τα παιδιά με ADHD συνήθως "χάνονται" σε μεγάλες ομάδες με μη δομημένες δραστηριότητες (π.χ. στην παιδική χαρά), οπότε και μπλέκουν σε μπελάδες.

      Ενημερώστε το παιδί εκ των προτέρων για το τι θα κάνει ή πείτε του πότε είναι η σειρά του.

Χρησιμοποιήστε απλές, ξεκάθαρες και άμεσες οδηγίες. Χρησιμοποιήστε μόνο μία οδηγία κάθε φορά. Αποφύγετε μεγάλες και πολύπλοκες εντολές, όπως το να ζητάτε από το παιδί να κάνει 2-3 πράγματα συγχρόνως. Θα το μπερδέψουν. Προχωρήστε στην επόμενη δραστηριότητα μόνο όταν το παιδί έχει ολοκληρώσει την προηγούμενη.

Κάντε τις ασχολίες ενδιαφέρουσες.

Το παιδί πρέπει να έχει σταθερούς κανόνες και οι στόχοι δεν πρέπει να αλλάζουν στην πορεία: αν, για παράδειγμα, αναμένετε να σταματήσει να χτυπάει τα άλλα παιδιά και το καταφέρει, δεν θα πρέπει να του αναθέσετε να συμμορφωθεί και με άλλα πράγματα, όπως το να ντύνεται, εκτός κι αν αυτό έχει συζητηθεί προηγουμένως μαζί του. Αλλιώς θα χάσει το ενδιαφέρον του για τις εργασίες που δεν θα μπορέσει ποτέ να ολοκληρώσει.

Αποφύγετε τις γενικεύσεις.

Όπως το να περιμένετε να είναι "φρόνιμο" ή να "συμπεριφέρεται καλά". Περιγράψτε την απαιτούμενη συμπεριφορά πολύ ξεκάθαρα, μην υποθέσετε ότι το παιδί ξέρει τι εννοείτε.

Χρησιμοποιήστε επιβραβεύσεις για την καλή συμπεριφορά.

Οι επιβραβεύσεις θα πρέπει να έχουν νόημα για το παιδί και θα πρέπει να έχουν συμφωνηθεί εκ των προτέρων μαζί του. Χρησιμοποιήστε επιβραβεύσεις που δίνουν στο παιδί ένα αίσθημα ευθύνης και ελέγχου.

Έχετε ένα δομημένο ημερήσιο πρόγραμμα.

Έχετε ξεκάθαρους κανόνες και ρουτίνες. Βοηθήστε το να μάθει σε μικρά κομμάτια, με συχνά διαλείμματα.

Δώστε προσοχή στην καλή συμπεριφορά.

Ενισχύστε τις δυνάμεις του και βασιστείτε σ' αυτές. Κάντε του ξανά κατανοητό το γιατί είστε ευχαριστημένοι, μην υποθέτετε ότι ξέρει. Αν μη τι άλλο τα παιδιά με ADHD έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση.

Εργασία με γονείς και εργασία με το σχολείο

Γονείς, δάσκαλοι και καθηγητές πρέπει να καταλάβουν την φύση των προβλημάτων και εν συνεχεία να δημιουργήσουν μια συνεπή προσέγγιση στο σπίτι και μέσα στο σχολείο. Διαφορετικά το παιδί μπορεί να "μπερδευτεί" ακόμη περισσότερο. Μια λεπτομερής εκπαιδευτική - ψυχολογική αξιολόγηση είναι μια καλή αρχή για να γνωρίζουν όλοι οι ενδιαφερόμενοι τι μπορεί το παιδί να κάνει και τι όχι, π.χ. να καταλαβαίνει την ικανότητά του να συγκεντρώνεται, να καταγράφει νέες πληροφορίες, να κατανοεί αφηρημένες έννοιες και να αποκτά νέες δεξιότητες. Μια σταδιακή προσέγγιση, για παράδειγμα μικρά αλλά καθαρά βήματα επιτυχίας για να χτιστούν οι δυνάμεις του παιδιού, μπορεί να υιοθετηθεί από το σχολείο και το σπίτι. Από κοινού συναντήσεις μεταξύ της οικογένειας, των δασκάλων/καθηγητών και των ιατρών μπορεί να βοηθήσουν στην παρακολούθηση της προόδου, να ξεκαθαρίσουν απορίες, να βοηθήσουν στην κατανόηση του παιδιού, να επιλύσουν δυσκολίες πριν αυτές αυξηθούν και να εξασφαλίσουν ότι όλοι εργάζονται με κοινό στόχο.

Οι συμπεριφοριστικές στρατηγικές και τεχνικές που περιγράφηκαν προηγουμένως ήταν οι αρμόζουσες. Είναι προτιμότερο να στοχεύεται η ίδια συμπεριφορά στο σπίτι και στο σχολείο σε όλα τα βήματα, και επίσης να επιλέγονται οι ίδιες ανταμοιβές. Ένα μεθοδικό πρόγραμμα συμπληρωμένο από τους γονείς και τους καθηγητές και το οποίο ανταλλάσσεται συχνά, θα διατηρήσει την επικοινωνία μεταξύ τους και έτσι θα γνωρίζουν πώς αντιδρά το παιδί στο πρόγραμμα. Αυτό θα βοηθήσει ιδιαιτέρως σε περίπτωση που το παιδί παίρνει φαρμακευτική αγωγή κατά τη διάρκεια του σχολείου. Άλλη εργασία με την οικογένεια μπορεί να βοηθήσει τους γονείς και τους άλλους συγγενείς (για παράδειγμα οι παππούδες) να αντιδράσουν κατά τον ίδιο τρόπο. Η οικογενειακή θεραπεία στοχεύει στην υποκείμενη στάση και επικοινωνία της οικογένειας, ενώ μερικές φορές συμπεριλαμβάνει και τους συγγενείς οι οποίοι μπορεί να σχετίζονται με τις δυσκολίες του παιδιού ή με άλλα οικογενειακά θέματα.

Η πρόληψη θα πρέπει να στοχεύει στην αποφυγή της ανάπτυξης προβλημάτων σε παιδιά με ADHD, όπως το να μένουν πίσω στο σχολείο, το να είναι απογοητευμένα και να εμφανίζουν αντιδράσεις επιθετικής συμπεριφοράς, να αισθάνονται αποτυχημένα, να χάνουν τις ελπίδες τους, να δυσκολεύονται να κάνουν φίλους και να μπλέκουν σε μπελάδες. Επίσης, υπάρχει κίνδυνος, οι γονείς να απογοητεύονται και αποκαρδιώνονται, απορρίπτοντας σταδιακά το παιδί.

Πέρα απ' την εφαρμογή των προαναφερθέντων στρατηγικών χειρισμού, σταθερά και για μεγάλο χρονικό διάστημα, μπορεί να επιτευχθεί η αποφυγή δευτερευόντων προβλημάτων κατά τη διάρκεια της ζωής του παιδιού, με διάφορους τρόπους:

• Να ενθαρρύνονται οι κοινωνικές δραστηριότητες και φιλίες, αρχικα με προφύλαξη και δομημένο τρόπο, και σταδιακά ενθαρρύνοντας περισσότερο αυθορμητισμό και πειραματισμό. Αυτό θα επιτρέψει στο παιδί να βιώσει την επιτυχία πριν προχωρήσει σε πιο πολύπλοκες κοινωνικές επαφές.
• Να προωθούνται και οι δυνάμεις του παιδιού σε ευχάριστες ενασχολήσεις, εξωσχολικά ενδιαφέροντα, και, για τους εφήβους, σε μελλοντική εκπαίδευση και προοπτικές καριέρας. Επίσης, να αποφεύγονται εργασίες και δραστηριότητες που μπορεί να οδηγήσουν σε αίσθημα αποτυχίας και σε απογοήτευση.
• Μαζί με το σχολείο, χρησιμοποιήστε κατάλληλες εκπαιδευτικές στρατηγικές και αντικείμενα εκμάθησης, έτσι ώστε το παιδί να συνεχίσει να μαθαίνει και να προοδεύει. Παρακολουθείτε τακτικά αυτές τις στρατηγικές και μετατρέψτε τις αν δεν αποδίδουν πια. Παρέχετε σταθερή και συνεχή γονική ανταπόκριση στο σπίτι. Συνδυάστε τη σταθερότητα με τη στοργή. Βοηθήστε το παιδί να καταλάβει τι αναμένεται από αυτό και να μεγαλώσει σε ένα ασφαλές περιβάλλον. Όλα τα μέλη της οικογένειας πρέπει να υιοθετήσουν παρόμοιους τρόπους προσέγγισης του παιδιού, συμπεριλαμβανομένων των παππούδων και συγγενών.

Φαρμακευτική αγωγή

Τα φάρμακα αυτά είναι συνήθως διεγερτικά του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος (ΚΝΣ) και μπορούν να βοηθήσουν κάποια προσεκτικά επιλεγμένα παιδιά με ADHD. Βελτιώνουν την προσοχή και μειώνουν τη φυσική ανησυχία των παιδιών, επηρεάζοντας μέρη του εγκεφάλου τα οποία μας επιτρέπουν να ελέγχουμε πώς να δίνουμε προσοχή στο τι συμβαίνει γύρω μας. Αυτό κάνει το παιδί πιο ικανό στη μάθηση του ελέγχου της σκέψης και της συμπεριφοράς.

Τα φάρμακα δε βελτιώνουν την επιθετική ή εναντιωματική συμπεριφορά, παρόλο που υποβοηθούν τη λειτουργία των τεχνικών συμπεριφοράς, σπάζοντας τον φαύλο κύκλο. Τα φάρμακα δεν είναι πανάκεια και είναι απαραίτητο να συμπληρώνονται με στρατηγικές συμπεριφοράς στο σπίτι και στο σχολείο. Παράγουν βραχυπρόθεσμη βελτίωση και όχι θεραπεία, επιφέροντας μια μικρή περίοδο όπου το παιδί μπορεί να μάθει να εξασκεί νέες επιδεξιότητες.

Η εν δυνάμει αποτελεσματικότητά τους πρέπει να συζητηθεί με τον παιδοψυχίατρο, καθώς επίσης και οι παρενέργειες και το τι πρέπει να κάνουν οι γονείς. Η φαρμακευτική αγωγή χρειάζεται συνεχή ιατρική παρακολούθηση καθώς μπορεί να χρειαστεί να σταματήσει, να αυξηθεί ή να αλλάξει σε άλλου είδους αγωγή. Καθώς μερικά από τα φάρμακα αυτά μπορεί να χρειαστεί να λαμβάνονται κατά τη διάρκεια του σχολείου, οι δάσκαλοι θα πρέπει να έχουν ενημερωθεί και θα πρέπει να παραμείνουν συμμέτοχοι στο πλάνο χειρισμού.

Η διάρκεια της φαρμακευτικής αγωγής θα εξαρτηθεί από διαφόρους παράγοντες, όπως η ωφέλεια που θα έχει στο παιδί, το αποτέλεσμα των τεχνικών συμπεριφοράς ή η ανοχή της από το παιδί.

Πηγή: www.noesi.gr