Βοηθείστε έναν μαθητή με ΔΕΠΥ να παραμείνει στο θρανίο του

Τα παιδιά με ΔΕΠΥ δυσκολεύονται να συγκεντρωθούν και να παραμείνουν στο θρανίο τους για μεγάλο χρονικό διάστημα. Το μυαλό τους συνήθως «τρέχει» κάπου αλλού και το σώμα τους δυστυχώς δεν αργεί ν’ ακολουθήσει. Όσο κι αν προσπαθήσετε, δεν πρόκειται να καταφέρετε ν’ αλλάξετε ριζικά αυτό το γεγονός.

Μπορείτε όμως να βοηθήσετε αυτά τα παιδιά να παραμείνουν για μεγαλύτερο διάστημα στο θρανίο τους. Αρκεί πρώτα να κάνουμε μία παραδοχή: σε κάθε δυνατή ευκαιρία, θα πρέπει να επιτρέψετε στα παιδιά να σηκωθούν από τη θέση τους και να μετακινηθούν. Για παράδειγμα, παροτρύνετέ τα να σηκωθούν στον πίνακα, να πάνε στην τουαλέτα, ή να γίνουν βοηθοί για τη δασκάλα, όπως να μαζέψουν τα τετράδια των συμμαθητών τους ή να μοιράσουν φυλλάδια.

Οι ακόλουθες πέντε συμβουλές θα σας βοηθήσουν να βρείτε τρόπους να τα κάνετε να θέλουν να επιστρέψουν στη θέση τους και να αυξήσουν το χρονικό διάστημα το οποίο θα παραμείνουν σ’ αυτή:

1. Φροντίστε οι οδηγίες που θα τους δώσετε να είναι απλές και κατανοητές. Δεν έχει νόημα να τους ζητήσετε να επιστρέψουν στο θρανίο τους, αν δεν έχουν καταλάβει τι θα κάνουν μόλις επιστρέψουν σε αυτό.
2. Αναθέστε τους γραπτώς κάποια λίστα εργασιών ή λίστα με πράγματα που πρέπει να κάνουν. Ζητείστε τους να διαγράφουν από τη λίστα κάθετι που ολοκληρώνουν. Η λίστα αυτή μπορεί να είναι γραμμένη σε χαρτί ή ακόμη και στο θρανίο.
3. Ελέγχετε σχετικά συχνά την πρόοδό τους. Ζητείστε να δείτε τη λίστα εργασιών, τι έχουν ολοκληρώσει και τι όχι και αναλόγως κατευθύνετε την προσοχή τους εκεί που πρέπει.
4. Εναλλακτικά, αντί για λίστα, γράψτε τις εργασίες που πρέπει να κάνουν σε ένα χαρτί ή χαρτόνι. Κατόπιν κόψτε σε ξεχωριστό κομμάτι χαρτί την κάθε εργασία. Δώστε στο παιδί ένα χαρτί τη φορά και μόνο όταν ολοκληρώσει την εργασία, δώστε του το επόμενο. Κατ’ αυτόν τον τρόπο μειώνεται το άγχος που μπορεί να έχει βλέποντας μια ενδεχομένως μακροσκελή λίστα. Επίσης, δεν του επιτρέπει να «περιπλανηθεί» στις διάφορες εργασίες με κίνδυνο να διασπαστεί η προσοχή του, αλλά το βοηθά να εστιάσει την προσοχή και την ενέργειά του στη συγκεκριμένη εργασία.
5. Χρησιμοποιήστε το χρόνο ως δέλεαρ. Ανταμείψτε το παιδί όταν τελειώσει την εργασία που του αναθέτετε εντός συγκεκριμένου χρονικού πλαισίου. Στην προσπάθειά του να «κερδίσει» το χρονόμετρο ή το κουδούνι, θα αναγκαστεί να συγκεντρωθεί. Στην περίπτωση αυτή βέβαια, θα πρέπει να έχει οπτική επαφή με το χρονόμετρο ή το ρολόι, ώστε να τσεκάρει μόνο του τον χρόνο που του απομένει.

Κοινό σημείο σε όλες τις συμβουλές είναι ότι δεν αναγκάζετε το παιδί να κάνει το παραμικρό. Του δίνετε απλά κίνητρα να θέλει να ολοκληρώσει κάποια εργασία, γεγονός το οποίο σημαίνει ότι θ’ αναγκαστεί να συγκεντρωθεί. Δίχως όμως να νιώσει ότι είναι αναγκασμένο να το κάνει. Αυτός ο τρόπος είναι σαφώς καλύτερος και πιο παραγωγικός σε σχέση με μια δασκάλα ή μητέρα που φωνάζει «Γιαννάκη λύσε την άσκηση» ή απειλεί «δεν θα βγεις στο διάλειμμα, αν δεν λύσεις την άσκηση».

Πηγή: http://paidikaiergotherapeia.blogspot.gr